Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 marca 2019 r., sygn. I SA/Po 18/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Świerczak Sędziowie Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń - grudzień 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego w [...], decyzją z dnia [...] kwietnia 2018 r., nr: [...], [...], [...], określił dla [...] (dalej: skarżącego), nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług do odliczenia w następnych okresach rozliczeniowych za poszczególne miesiące 2014 r. w kwotach po [...] zł, oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy wskazany przez podatnika: za miesiąc styczeń 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc luty 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc marzec 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc kwiecień 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc maj 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc czerwiec 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc lipiec 2014 r w wysokości [...] zł, za miesiąc sierpień 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc wrzesień 2014 r. [...] zł, za miesiąc październik 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc listopad 2014 r. w wysokości [...] zł, za miesiąc grudzień 2014 r. w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ wskazał, że w dniu [...] października 2016 r. u skarżącego wszczęte zostało postępowanie kontrolne. Zakresem postępowania objęto kontrolę rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku od towarów i usług za okres od [...] stycznia 2014 r. do [...] grudnia 2014 r.

Organ ustalił, że przedmiotem działalności skarżącego w badanym okresie była wyłącznie sprzedaż towarów i usług prowadzona w restauracjach [...] na podstawie umów franczyzy zawartych z [...] sp. z o.o. Skarżący prowadził swoją działalność w czterech miejscach na terenie [...]. W jednym z miejsc prowadzenia działalności sprzedaż prowadzona była w systemie "food court" (sprzedaż w galeriach handlowych w wyznaczonych strefach), natomiast w trzech pozostałych, m.in. w systemie "drive in" (sprzedaż z zewnętrznych okienek restauracji).