Wyrok WSA w Łodzi z dnia 27 marca 2019 r., sygn. II SA/Łd 43/19

Budowlane prawo

Dnia 27 marca 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Grosińska, Sędzia WSA Jolanta Rosińska, , Protokolant Pomocnik sekretarza Mariola Kaźmierczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2019 roku sprawy ze skargi R. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...]; 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz R. M. kwotę 1.477 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. M.K.

Uzasadnienie

II SA/Łd 43/19

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...], znak: [...] Prezydent Miasta Ł. (organ I instancji) zatwierdził projekt budowlany i udzielił Ł. S. (inwestor) pozwolenia na budowę budynku wielorodzinnego z garażami w parterze, instalacji zewnętrznych: elektrycznej, wodociągowej, kanalizacji sanitarnej i deszczowej, układu komunikacji wewnętrznej z miejscami postojowymi dla samochodów osobowych, na nieruchomości położonej przy ul. A 37 w Ł., na działce nr 319/1.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła R. M., właścicielka działki sąsiedniej o nr 320/1, zarzucając jej naruszenie przepisów postępowania, nieuwzględnienie uzasadnionych interesów osób trzecich. Zakwestionowała między innymi rozwiązania projektowe dotyczące odległości między jej budynkiem a projektowanym, rozwiązań zapewniających zachowanie wymogów ochrony ppoż, wymogów zapewnienia oświetlenia w pomieszczeniach jej budynku.

Wojewoda [...] utrzymał w mocy powyższe rozstrzygniecie decyzją z dnia [...] nr [...] znak: [...] W motywach rozstrzygnięcia organ odwoławczy na wstępie wyjaśnił, że obszar oddziaływania obiektu, o którym mowa w art. 3 pkt 20 u.p.b. obejmuje działkę ew. nr 318/105 oraz działkę skarżącej o nr ew. 320/1. Decyzja dotyczy budynku mieszkalnego wielorodzinnego, zlokalizowanego w odległości 4,24 m oraz 4,66 m od granicy z działką skarżącej o nr 320/1. W budynku znajduje się 13 mieszkań, na parterze zlokalizowano 13 boksów garażowych, węzeł co. oraz pomieszczenie na odpady. Organ odwoławczy przytoczył przepisy art. 32 i 35 u.p.b., wskazując, że do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę inwestor dołączył wymagane opinie i uzgodnienia, a także wymagane oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, legitymując tym samym swoje prawo do jej zabudowy, a zatem zarzut braku dowodu stwierdzającego prawo inwestora do dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie znajduje uzasadnienia. Organ odwoławczy stwierdził również, że przedmiotowa inwestycja jest zgodna z wydaną przez Prezydenta Miasta Ł., ostateczną decyzją o warunkach zabudowy z dnia [...] nr [...] Organ zauważył następnie, że z ustaleń dotyczących warunków obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji dla obsługi planowanej inwestycji przewidziano w decyzji o warunkach zabudowy zapewnienie miejsc postojowych/garażowych dla samochodów osobowych poza pasami dróg publicznych na terenie inwestycji w liczbie minimalnej 1mp/1 mieszkanie, lecz nie mniej niż 1mp/60m2 powierzchni mieszkań i zgodnie z powyższymi zapisami na działce inwestora zaprojektowano 13 miejsc postojowych w garażu oraz dodatkowo 4 miejsca na terenie posesji. Ogólnie więc przewidziano 17 miejsc parkingowych, w tym jedno stanowisko dla osoby niepełnosprawnej. Jednocześnie odległość parkingów od granicy działki skarżącej o nr 320/1 wynosi 7,33 m, natomiast od okien budynku projektowanego na tej działce 17,10 m, spełniając tym samym ustalenia § 19 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. Organ odwoławczy zaznaczył, że również załączony do wniosku o pozwolenie na budowę projekt budowlany, sporządzony przez osoby posiadające odpowiednie uprawnienia budowlane, spełnia wymogi określone w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego oraz zawiera niezbędne uzgodnienia wynikające z przepisów szczególnych. Wobec powyższego, zgodnie z art. 35 ust. 4 u.p.b., organ nie mógł odmówić inwestorowi wydania decyzji o pozwoleniu na budowę. W zakresie podniesionej w odwołaniu kwestii dotyczącej niezachowania odległości projektowanej inwestycji od granicy działki organ odwoławczy stwierdził, iż projektowany budynek został usytuowany w odległości 4,24 m i 4,66 m od granicy z działką skarżącej o nr 320/1, a lokalizacja taka jest zgodna z ustaleniami § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. Tym samym projektowana inwestycja nie utrudni korzystania z nieruchomości skarżącej, ani też nie uniemożliwi jej zabudowy zgodnie z obowiązującymi przepisami. Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia § 13 ust. 1 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. poprzez uniemożliwienie właściwego, naturalnego oświetlenia pomieszczeń w budynku skarżącej, organ odwoławczy stwierdził, iż w projekcie budowlanym przedmiotowej inwestycji projektant wskazał, iż wykorzystując dokumentację projektową rozbudowy i przebudowy drewnianego budynku jednorodzinnego na działce skarżącej, na którą uzyskano decyzję o pozwoleniu na budowę, a w 2015 r. budowa została rozpoczęta, dokonano analizy zacieniania obiektów na działkach sąsiednich, wskazując iż przy obecnym zagospodarowaniu działek sąsiednich, projektowany budynek nie ma wpływu na ograniczenie dostępu światła słonecznego na zagospodarowanej działce nr 328/12, na której znajduje się już budynek wielorodzinny 5-kondygnacyjny. Nie ma on także wpływu na działkę nr 320/1, na której znajduje się budynek jednorodzinny, ponieważ projektowany budynek znajduje się po północnej stronie, nie rzuca więc żadnego cienia na działkę południową. Organ wyjaśnił, że w projekcie budowlanym wyznaczono wysokość przesłaniania jako różnicę wysokości najwyższej krawędzi przesłaniającej budynku projektowanego i poziomu parapetu okna na parterze w budynku istniejącym na działce skarżącej. Ponadto wykazano naturalne oświetlenie pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi i wyznaczono odległość budynku od innych obiektów, między ramionami kąta 60°, wyznaczonego w płaszczyźnie poziomej, z wierzchołkiem usytuowanym w wewnętrznym licu ściany. W rezultacie wykazano, iż na osi okna pomieszczenia przesłanianego nie znajduje się przesłaniająca część tego samego budynku lub inny obiekt przesłaniający w odległości mniejszej niż wysokość przesłaniania, a tym samym projektowany budynek nie ma żadnego wpływu na ograniczenie dostępu do naturalnego oświetlenia budynku odwołującej. Ustosunkowując się do zarzutu dotyczącego naruszenia § 271 ust. 2 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r., organ odwoławczy stwierdził, iż ze względu na to, że ściana budynku skarżącej usytuowana od strony budynku projektowanego jest ścianą rozprzestrzeniającą ogień, odległość ta powinna wynosić 12,0 m. Jak wynika z projektu zagospodarowania działki inwestora odległość ta wynosi około 9,20 m, a zatem zaprojektowano od strony drewnianego budynku skarżącej ścianę oddzielenia przeciwpożarowego bez okien, lub z otworami z cegły szklanej o odporności pożarowej EI60. Odległość taką dopuszcza przepis § 271 ust. 10 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r., zgodnie z którym, w pasie terenu o szerokości określonej w ust. 1-7, otaczającym ściany zewnętrzne budynku, niebędące ścianami oddzielenia przeciwpożarowego, ściany zewnętrzne innego budynku powinny spełniać wymagania określone w § 232 ust. 4 i 5 dla ścian oddzielenia przeciwpożarowego obu budynków. Rozwiązanie takie zostało zaakceptowane przez rzeczoznawcę do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych, który opinią z dnia 29 grudnia 2015 r. stwierdził zgodność projektu z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej. W tym miejscu organ odwoławczy dodał, iż powołanie się przez skarżącą na postanowienie [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w Ł. z dnia [...] nie ma wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie, bowiem dotyczy ono unieważnienia wcześniejszego uzgodnienia projektu budowlanego z dnia 24 listopada 2014 r. ocenianego w ramach innego postępowania administracyjnego o pozwolenie na budowę.