Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 26 lutego 2019 r., sygn. II SA/Ol 882/18

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Chybicki Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant referent Małgorzata Gaida po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2019 r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]’, nr "[...]" w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie ustalenia warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 10 września 2018 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w "[...]" , po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy "[...]" (dalej jako: "skarżący"), utrzymało w mocy własną decyzję z dnia 16 kwietnia 2018 r., którą działając w trybie wznowienia postępowania, Kolegium odmówiło uchylenia ostatecznej decyzji Wójta "[...]"z dnia 21 lipca 2015 r., ustalającej warunki zabudowy dla przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej "[...]".

Organ podzielił swoje stanowisko zaprezentowane w decyzji z dnia 16 kwietnia 2018 r., co do braku legitymacji procesowej skarżącego do kwestionowania postępowania zakończonego wskazaną decyzją ustalającą warunki zabudowy. Wyjaśnił, że skarżący wywodzi swój interes prawny w sprawie z prawa własności, prawa do prywatności, spokoju i zdrowia, prawa do korzystania ze środowiska, prawa wolności od negatywnych oddziaływań. Zarzucał spadek wartości jego nieruchomości w związku z realizacją inwestycji. Odnosząc się do stanowiska skarżącego, Kolegium wskazało, że przepisy Kodeksu cywilnego nie mogą stanowić samoistnej podstawy uzyskania legitymacji procesowej strony. Dopiero w sytuacji stwierdzenia, że istnieje związek pomiędzy naruszeniem w procesie inwestycyjnym normy administracyjnego prawa materialnego, a ograniczeniem w korzystaniu przez właściciela z jego nieruchomości (art. 140 Kodeksu cywilnego) można byłoby stwierdzić o posiadaniu przez skarżącego interesu prawnego. Istotne jest, że tego rodzaju interes prawny musi być indywidualny, aktualny, konkretny i obiektywnie możliwy do sprawdzenia, natomiast jego zaistnienie musi znajdować potwierdzenie w okolicznościach faktycznych danej sprawy. Kolegium ustaliło, że działka skarżącego o nr "[...]" znajduje się najbliżej terenu podlegającego możliwej zabudowie urządzeniami elektrowni wiatrowych na działce ewidencyjnej nr "[...]". Pozostałe cztery działki skarżącego, położone w bliskiej odległości od działki nr "[...]"lub bezpośrednio z nią graniczące, znajdują się w minimalnie dalszej odległości. Odległość pomiędzy planowaną elektrownią wiatrową, o maksymalnej wysokości konstrukcji do 170 m, a granicą działki nr "[...]" wynosi około 2700 m i jest ona znacznie większa niż stwierdzony w oparciu o akta sprawy zasięg oddziaływania elektrowni wiatrowej. Organ stwierdził, że ustalając krąg stron postępowania oparto się na przewidywanym zasięgu akustycznego oddziaływania planowanej inwestycji, tj. orientacyjnym zasięgu izofony 45 dB, oznaczonej na mapie ewidencyjnej w skali 1:5000, stanowiącej załącznik nr 2 A do decyzji o warunkach zabudowy. Zaznaczono, że żadna z pięciu należących do skarżącego nieruchomości nie znajduje się w zasięgu tego oddziaływania.