Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 lutego 2019 r., sygn. II SA/Gd 814/18

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska, Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 lutego 2019 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 28 marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2018 roku stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Prokurator Rejonowy wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na uchwałę nr 255/XL/2018 Rady Gminy z dnia 28 marca 2018 r. w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2018 roku.

Na podstawie art. 70 ustawy Prawo o prokuraturze i art. 8§1 i 50§1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Prokurator zaskarżył ww. uchwałę w całości.

Zaskarżonej uchwale zarzucił:

istotne naruszenie prawa, a to przepisu art. 4 i art. 13 pkt. 2 ustawy o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych oraz art. 40 i art. 42 ustawy o samorządzie gminnym poprzez brak publikacji uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa mimo że stanowi ona akt prawa miejscowego.

Na podstawie art. 147 § 1 ustawy Prawo o postępowanie przed sądami lustracyjnymi Prokurator wniósł o stwierdzenie nieważności w/w uchwały w całości.

W uzasadnieniu skarżący stwierdza, iż w dniu 28 marca 2018 r. Rada Gminy podjęła uchwałę nr 255/XL/2018 w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy w 2018 roku. Powyższa uchwała nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa.

W ocenie prokuratora nie budzi jednak wątpliwości, że w/w uchwała stanowi akt prawa miejscowego i jako taka winna podlegać ogłoszeniu. W/w uchwała zawiera przepisy powszechnie obowiązujące. Program bowiem konkretyzuje sposoby działania gminy zmierzające do właściwego wypełnienia jej obowiązków wnikających z ustawy o ochronie zwierząt, jego treść stanowią normy i zasady postępowania w określonych sytuacjach, których realizacja stanowi zadania własne gminy. Do istotnych cech programu trzeba zaliczyć to, że obok postanowień indywidualno-konkretnych, zawiera postanowienia o charakterze generalno-abstrakcyjnym. Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt uchwalany przez radę gminy corocznie do dnia 31 marca, zawiera wprawdzie postanowienia jednostkowe i konkretne, nie pozbawia to jednak takiego aktu mocy prawnej powszechnie obowiązującego prawa. W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowało się stanowisko, że wystarczy, aby chociaż jedna norma uchwały miała charakter generalno-abstrakcyjny, by cały akt miał przymiot aktu prawa miejscowego. Z woli ustawodawcy program ma regulacyjny charakter. Treść programu stanowią generalne zasady postępowania w określonych normatywnie sytuacjach, których realizacja stanowi zadania własne gminy. Biorąc pod uwagę materię programu, skierowaną do nieokreślonego kręgu odbiorców realizujących zadania w zakresie opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt jak również powszechność jego obowiązywania, nie ulega wątpliwości, że taka uchwała stanowi akt prawa miejscowego. Powyższe poglądy znalazły swoje odzwierciedlenie w dotychczasowym orzecznictwie sądowym, jak choćby w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2017 roku, gdzie stwierdzono, że "program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt jest aktem prawa miejscowego. Akt ten ma zróżnicowany charakter normatywny, gdyż zawiera normy o mieszanym abstrakcyjne - konkretnym charakterze."