Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 stycznia 2019 r., sygn. III SA/Kr 1085/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie WSA Maria Zawadzka (spr.) WSA Hanna Knysiak-Sudyka Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi P. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia nienależnie pobranych świadczeń skargę oddala

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 30 lipca 2018 r., sygn. akt [...], po rozpatrzeniu odwołania P. K. (dalej jako skarżący) utrzymało decyzję w mocy Wójta Gminy z dnia [...] 2018r., nr [...] odmawiającą skarżącemu umorzenia w całości lub w części kwoty nienależnie pobranych świadczeń.

Powyższe decyzje zostały wydane w następującym stanie prawnym lub faktycznym:

Skarżący złożył wniosek o umorzenie w całości kwoty nienależnie pobranego świadczenia. Organ przeprowadził postępowanie wyjaśniające, w wyniku którego nie stwierdzono podstaw do umorzenia. Zgodnie z art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U.2017.1769), dalej zwana ustawą, świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi bez względu na dochód strony. Sytuacji skarżącego nie udało się dokładnie ustalić z uwagi na działania samej strony (uniemożliwienie przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego, wielokrotne przesuwanie terminów, powoływanie się na oczekiwanie na opinie innych instytucji - RPO). W dniu 12 stycznia 2018 r., skarżący zgłosił się do GOPS, aby złożyć zeznania w niniejszej sprawie, jednak z niewiadomych przyczyn nie wyraził zgody na przesłuchanie w gminie swojego zamieszkania. W toku zeznań odmówił złożenia oświadczenia majątkowego, zaniżył wysokość stałych dochodów swojej rodziny, nie przedłożył również dokumentów, które potwierdzałyby szczególnie trudną sytuację rodziny (zdrowotną, finansową, majątkową). W ocenie organu I instancji skarżący nie współpracował z pracownikiem socjalnym, co zgodnie z art. 11 ustawy, może to stanowić podstawę do wydania decyzji odmownej. Podobne rozstrzygnięcie zawiera także art. 107 ust. 4a i ust. 5 ustawy. Takie postępowanie skarżącego w znaczny sposób utrudniło organowi zebranie niezbędnych informacji, natomiast dokumenty i informacje przedstawione przez samego skarżącego nie wskazały na wystąpienie w sprawie szczególnych okoliczności uzasadniających umorzenie kwoty nienależnie pobranego świadczenia.