Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 stycznia 2019 r., sygn. IV SA/Gl 712/18

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax, Sędziowie Sędzia WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik, Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.), Protokolant Specjalista Ewa Pasiek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm.) oraz art. 5 ust. 1 w związku z art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 r. poz. 690) w wyniku rozpoznania wniosku skarżącego J. B. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...]r. o odmowie potwierdzenia wyżej wymienionemu statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych, zwanej dalej "ustawą", status działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych potwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po stwierdzeniu przez Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej — Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, iż osoba ubiegająca się o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych spełnia warunki, o których mowa w art. 4 cytowanej ustawy. Organ wskazał, że skarżący przesłał decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z dnia [...]r. stwierdzającą, że nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa, oraz że w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez stronę lub przy jej udziale w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa. Organ podkreślił, że decyzja Prezesa IPN potwierdza, że w przypadku skarżącego nie zachodzą przesłanki negatywne, co do przyznania przedmiotowego statusu, jednakże nie potwierdza, iż spełnił przesłanki określone w art. 2 lub 3 ustawy. Następnie organ wskazał, że skarżący uzasadniając wniosek podniósł, że był zaangażowany w działalność "[...]" na początku lat 80-tych. Z powodu postawy antykomunistycznej był zmuszony do zmiany miejsc pracy. Z jego relacji wynika, że z racji nazwiska był szykanowany i inwigilowany przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej. Nieprzyjemności ustały dopiero po wyemigrowaniu do [...].