Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 grudnia 2018 r., sygn. IV SA/Wr 440/18

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska, Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kamieniecka (spr.), Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska, Protokolant: Asystent sędziego Marcin Jarecki, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 4 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi J.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...],nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Podaniem z dnia 15 maja 2018 r. J. M. (dalej: wnioskodawczyni, strona, skarżąca), wystąpiła z prośbą o pomoc finansową. Wskazała na trudną sytuację materialno-finansową, dodając, że brakuje jej pieniędzy na żywność. Zaznaczyła, że utrzymuje się jedynie z renty (779 zł) oraz zasiłku rodzinnego (357 zł).

Decyzją z dnia 15 czerwca 2018 r., nr [...] wydaną z upoważnienia Wójta Gminy D. przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w D. (dalej: organ I instancji), na podstawie art. 3 ust. 3 i 4, art. 41 pkt 1, art. 106 ust. 4 oraz art. 110 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1769, dalej: ustawa lub u.p.s.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2015 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2015 r., poz. 1058), oraz art. 104 i art. 130 § 4 k.p.a. odmówiono stronie przyznania specjalnego zasiłku celowego.

W uzasadnieniu decyzji - po wykazaniu, że w analizowanym przypadku dochód na osobę w rodzinie przekracza ustawowy próg kryterium dochodowego umożliwiającego przyznanie zasiłku celowego - skoncentrowano uwagę na możliwości przyznania świadczenia, o którym mowa w art. 41 pkt 1 u.p.s. (specjalnego zasiłku celowego). W ocenie organu I instancji w sprawie nie zachodzi jednak "szczególnie uzasadniony przypadek", o którym mowa w wymienionym przepisie. Takiego waloru nie przypisano bowiem faktowi osiągania niskich dochodów. Zdaniem organu, niedostatek rodziny wywołany jest w pewnej mierze przez nieracjonalne decyzje wnioskodawczyni (m.in. kwestia egzekucji komorniczej). Wyrażono przy tym przekonanie, że podstawową potrzebę bytową, którą stanowi zakup żywności, wnioskodawczyni jest w stanie zaspokoić z posiadanych środków własnych. Ponadto przypomniano o tym, że rodzina niejednokrotnie korzystała z pomocy finansowej tut. ośrodka. Biorąc pod uwagę rok bieżący do daty aktualnej, pomocy udzielono: w styczniu, lutym, marcu, kwietniu. Wskazano też i na to, że strona była objęta wsparciem asystenta rodziny oraz psychologa, podkreślając zarazem, iż powodem zakończenia korzystania z tych form był brak współpracy, brak zaangażowania klientki w realizację planu pracy. Pomimo, że działania asystenta rodziny i psychologa były długotrwałe, postawa klientki uniemożliwiała realizację proponowanej pomocy. W tym kontekście podkreślono też konieczność respektowania zasad i celów pomocy społecznej, która ma charakter subsydiarny i nie może stanowić źródła utrzymania beneficjentów.