Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. VII SA/Wa 652/18

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), asesor WSA Joanna Kruszewska-Grońska, Protokolant st. ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2018 r. znak: [...], Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania R. H., reprezentowanego przez radcę prawnego T. O. oraz odwołania A. M., reprezentowanego przez adwokata P. K., od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] sierpnia 2017 r., znak: [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej - uchylił zaskarżoną decyzję w całości i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z [...] sierpnia 2016 r., Nr [...], znak: [...].

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ wskazał, że właściwy organ orzeka o stwierdzeniu nieważności badanej decyzji tylko wtedy, jeżeli równocześnie stwierdzi, że wystąpiła przynajmniej jedna z podstaw stwierdzenia nieważności, wyczerpująco wyliczonych w art. 156 § 1 k.p.a. oraz w przypadku, gdy nie zachodzi żadna z negatywnych przesłanek stwierdzenia nieważności opisanych w § 2 ww. przepisu - nie upłynął termin dopuszczalności stwierdzenia nieważności badanej decyzji, ani też decyzja nie wywołała nieodwracalnych skutków prawnych.

Z rażącym naruszeniem prawa mamy do czynienia wtedy, gdy treść decyzji jest jednoznacznie sprzeczna z treścią określonego przepisu prawa i gdy rodzaj tego naruszenia powoduje, że decyzja taka nie może być zaakceptowana jako rozstrzygnięcie wydane przez organy praworządnego państwa. O rażącym naruszeniu prawa można mówić, gdy zachodzą trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze, czyli skutki wywołane decyzją - skutki niemożliwe do zaakceptowania w praworządnym państwie. Przy korzystaniu z tej, wywołującej najdalej idące konsekwencje, instytucji wskazane wyżej przesłanki muszą wystąpić łącznie i nie mogą być dorozumiewane, ale jasno wskazane.