Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 października 2018 r., sygn. II SA/Wr 408/18

Budowlane prawo; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Sędziowie Sędzia WSA Władysław Kulon Asesor WSA Wojciech Śnieżyński (sprawozdawca) Protokolant specjalista Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 października 2018 r. sprawy ze skargi A. G. i R. G. na decyzję D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki samowolnie wybudowanego budynku letniskowego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w całości; II. uchyla postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] Nr [...] z dnia [...] lipca 2017 r.; III. zasądza od D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. na rzecz skarżących kwotę 1.014 zł (słownie: tysiąc czternaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...].05.2014 r. PINB w [...] na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409) - dalej: "u.p.b.", nakazał A. G. i R. G. (powoływanych w dalszej części także jako: inwestorzy lub skarżący), rozbiórkę samowolnie wybudowanego budynku letniskowego. Organ wyjaśnił, że postępowanie wszczęte zostało z urzędu po przekazaniu przez organ architektoniczno-budowlany zgłoszenia dokonanego przez inwestorów wybudowania dom letniskowego. W oparciu o dowód z oględzin i dokumentację fotograficzną ustalono, że na działce nr [...] w [...] znajduje się murowany budynek letniskowy obity deskami i dachem dwuspadowym krytym gontem bitumicznym. Jest to obiekt jednokondygnacyjny. Wysokość pomieszczeń wynosi 2,20 m. Obiekt ma wymiary 6,60 m x 4,60 m i wysokość 4 m. Zlokalizowany jest w odległości 3 m i 1,5 m od granic działek sąsiednich. W obu ścianach równoległych do tych granic znajdują się otwory okienne. W odległości 7,50 m od budynku znajduje się linia energetyczna średniego napięcia. Ustalono, że budowa miała miejsce w 2002 r. i prowadzona byłą bez pozwolenia na budowę. Organ I instancji stwierdził, że w ustalonym stanie faktycznym nie było podstaw do zalegalizowania samowoli z uwagi na niezgodność z przepisami techniczno-budowlanymi (art. 48 ust. 2 u.p.b.), a mianowicie z § 12 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z dnia 12 kwietnia 2002r. (Dz. U. Nr 75, poz. 690) - dalej powoływanym jako: rozporządzenie. Nie byłoby przy tym uzasadnione orzeczenie nakazu rozbiórki jedynie przeważającej części budynku, ponieważ nie doprowadziłoby to obiektu do stanu zgodnego z prawem. Nie było więc istotne, że budowa jest zgodna z planem miejscowym.