Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 października 2018 r., sygn. III SA/Wa 1782/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Matylda Arnold - Rogiewicz, sędzia del. SO Agnieszka Baran, Protokolant referent Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2018 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w [...] (dalej jako "DIS", "organ"), decyzją z [...] maja 2014 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] (dalej: "DUKS") z [...] grudnia 2013 r. w przedmiocie ustalenia Skarżącemu A. K., zobowiązania w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych. DIS przyjął, że w latach 1998 - 2006 wystąpiła nadwyżka wydatków nad dochodami w łącznej kwocie 2 707 689,07 zł. Czyli wydatki z lat poprzedzających 2007 r. przewyższają uzyskane przez małżonków dochody o kwotę 282 053,20 zł. Zaaprobował tym samym stanowisko DUKS, że małżonkowie na dzień 1 stycznia 2007 r. nie mogli zaoszczędzić żadnej kwoty środków finansowych w gotówce. Dlatego prawidłowo DUKS nie dał wiary twierdzeniom małżonków, iż na początek 2007 r. dysponowali środkami finansowymi w gotówce w kwocie ok. 6 500 000 zł.

Sąd I instancji (tj. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, "WSA") wyrokiem z 30 czerwca 2015 r., III SA/Wa 2332/14 uchylił zaskarżoną decyzję DIS.

Następnie, Naczelny Sąd Administracyjny ("NSA") wyrokiem z 7 kwietnia 2017 r., sygn. akt II FSK 3516/15 po rozpoznaniu skargi kasacyjnej DIS uchylił ww. wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania WSA. Według NSA trafny okazał się zarzut skargi kasacyjnej dotyczący bezpodstawnej odmowy zastosowania przez Sąd I instancji art. 68 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - dalej: O.p.) Organ podatkowy mógł bowiem wydać w sprawie decyzję ustalającą wysokość tego podatku w terminie do 31 grudnia 2013 r., a nie jak błędnie przyjął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w terminie określonym w art. 68 § 1 O.p. (tj. do dnia 31 grudnia 2011 r.). Wskazał nadto na konieczność uwzględnienia przy ponownym rozpoznawaniu sprawy przez WSA dotychczasowego orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 z zm. - dalej: u.p.d.o.f.).