Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 października 2018 r., sygn. I SA/Ol 406/18

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło, asesor WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 24 października 2018r. sprawy ze skargi I. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu spółki z o.o. za zaległości podatkowe spółki oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi I. Z. (dalej: "strona" lub "skarżąca") jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej (dalej: "organ odwoławczy" lub "DIAS") utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego (dalej: "organ pierwszej instancji" lub "NUS") z dnia "[...]", nr: "[...]" orzekającą o solidarnej odpowiedzialności I. Z. i M. B. jako członków zarządu Spółki A (dalej: "spółka") wraz z ww. spółką, za zaległości tej spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 r., podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. oraz grudzień 2012 r. wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztami postępowania egzekucyjnego.

Z decyzji wydanej przez organ pierwszej instancji wynika, że wobec I. Z. oraz M. B. orzeczono solidarną ze spółką A odpowiedzialność za zaległości podatkowe, odsetki oraz koszty egzekucyjne - w łącznej kwocie 1.051.001,44 zł. Źródłem zaległości podatkowych Spółki A są dwie decyzje Dyrektora Izby Skarbowej: decyzja z dnia "[...]" określająca zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011 r. o nr: "[...]" oraz decyzja z dnia "[...]" w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. Zaległość w podatku od towarów i usług VAT za grudzień 2012 r. wynika ze złożonej przez spółkę deklaracji.

W odwołaniu od decyzji NUS strona zarzuciła naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej (dalej: "Op"): art. 122, art.180 § 1, art.187 § 1 i art.191 poprzez błędne uznanie, że zebrany w aktach sprawy materiał dowodowy potwierdzał prawidłowość rozstrzygnięcia w zakresie orzeczenia zarówno o odpowiedzialności strony za zaległości podatkowe spółki, jak i braku przesłanek wyłączających tę odpowiedzialność, podczas gdy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie potwierdza, że uznanie bezskuteczności egzekucji wobec spółki było przedwczesne, a strona wskazała skutecznie mienie spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Zarzucono także naruszenie art. 116 § 1 pkt 2 Op wskutek przyjęcia, że zaistniały przesłanki pozytywne odpowiedzialności członka zarządu, w sytuacji gdy majątek spółki obejmował stwierdzoną prawomocnym wyrokiem sądu wierzytelność, która umożliwiała uiszczenie zaległości podatkowych w znacznej części i że nie zaistniała przesłanka wskazania przez stronę mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części.