Wyrok WSA w Opolu z dnia 19 września 2018 r., sygn. I SA/Op 398/17

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędzia WSA Marta Wojciechowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 września 2018 r. sprawy ze skargi J. S. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 11 lipca 2017 r., nr [...] w przedmiocie przedłużenia terminu zwrotu podatku od towarów i usług za IV kwartał 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi J. S. (dalej określanego jako: skarżący, strona, podatnik) jest postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 11 lipca 2017 r. utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kluczborku z dnia 11 kwietnia 2017 r. o przedłużeniu do dnia 27 czerwca 2017 r. terminu zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w wysokości 320.000 zł, wykazanej w deklaracji VAT-7D za IV kwartał 2015 r.

W uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wskazano, że podatnik w dniu 25 stycznia 2016 r. złożył deklarację VAT-7D za IV kwartał 2015 r., w której wykazał nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w kwocie 320.000 zł do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 60 dni. Termin dokonania zwrotu upływał w dniu 25 marca 2016 r.

W celu weryfikacji zasadności zwrotu różnicy podatku w zadeklarowanej kwocie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kluczborku (dalej w skrócie Naczelnik US w Kluczborku), na podstawie upoważnienia z 9 lutego 2016 r., wszczął kontrolę podatkową wobec strony w zakresie sprawdzenia prawidłowości dokonanego rozliczenia oraz badania ksiąg podatkowych, a także zasadności deklarowanego zwrotu podatku. Kontrolę zakończono w dniu 30 listopada 2016 r.

W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono nieprawidłowości w zakresie zaewidencjonowania usług niematerialnych nabytych od firm: A z [...], B z [...] i C z/s w [...] k/[...]. Ustalono bowiem, że faktury wystawione przez w/w podmioty nie dokumentowały faktycznych zdarzeń gospodarczych (opisane nimi usługi w rzeczywistości nie miały miejsca), w związku z czym nierzetelna była też sprzedaż tych samych usług przez skarżącego na rzecz firmy D Sp. z o.o. z [...].