Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 września 2018 r., sygn. II SA/Kr 812/18

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz (spr.) Sędziowie: WSA Magda Froncisz WSA Tadeusz Kiełkowski Protokolant: starszy sekr. sądowy Beata Stefańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2018 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2018 r.nr [...] w przedmiocie odmowy zwrotu nieruchomości skargę oddala.

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia 27 kwietnia 2018 r. (znak: [...]), na podstawie:

- art. 9a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 121 z późn. zm. - dalej jako: u.g.n.),

- art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1257 z późn. zm. - dalej jako: k.p.a.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r., poz. 935),

po rozpatrzeniu odwołania Gminy K. od decyzji Starosty [...] z dnia 1 sierpnia 2017 r. (znak: [...]),

uchylił w całości decyzję organu I instancji i orzekł o odmowie zwrotu nieruchomości ozn. jako dz. nr [...] o pow. 0,1122 ha, obr. [...], jedn. ewid. P. m. K., powstałej z podziału dz. nr [...], obj. księgą wieczystą nr [...], na rzecz: W. K., M. Ż., H. M., B. G., J. W., A. G., A. S.-N. i M. Ż..

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia 1 sierpnia 2017 r. (znak: [...]), Starosta [...] orzekł o zwrocie nieruchomości ozn. jako dz. nr [...] o pow. 0,1122 ha, obr. [...], jedn. ewid. P. m. K., powstałej z podziału dz. nr [...], obj. księgą wieczystą nr [...], na rzecz: W. K., M. Ż., H. M., B. G., J. W., A. G., A. S.-N. i M. Ż. oraz o rozliczeniach finansowych dokonanych z tytułu zwrotu.

Odwołanie od ww. decyzji wniosła Gmina K., reprezentowana przez Prezydenta Miasta K., podnosząc m.in., iż według przyjętego w orzecznictwie poglądu przy ocenie realizacji celu publicznego, za jaki uznano budowę osiedla mieszkaniowego (w ramach planowanej dzielnicy mieszkaniowej), należy uwzględnić nie tylko budowę typowych budynków (bloków) mieszkalnych, ale również wszystkich innych obiektów i urządzeń technicznych składających się na infrastrukturę tego osiedla, takich jak: budynki handlowe, usługowe, urządzenia towarzyszące, ciągi komunikacyjne, parkingi, szkoły, boiska sportowe, garaże, zieleń osiedlową i ciągi piesze (chodniki). Tym samym, w ocenie strony odwołującej się, z powyższego wynikało, iż badając realizację celu wywłaszczenia organy powinny brać pod uwagę zainstalowanie na spornych działkach obiektów użyteczności publicznej, instalacji infrastruktury technicznej, zieleni itd. Mając na uwadze powyższe wskazano, że celem wywłaszczenia, określonym w umowie sprzedaży była budowa osiedla "[...]" składającego się m.in. z wielorodzinnych bloków mieszkalnych, pawilonów handlowych i usługowych, żłobka, przedszkola, szkoły, terenów zielonych itp. Wyjaśniono również, że zgodnie z dokonanymi w toku postępowania ustaleniami teren wywłaszczonych parcel wszedł w skład osiedla mieszkaniowego "N. P.", a teren części obecnej dz. nr [...], obr. [...] położony był w bezpośrednim sąsiedztwie wysokich bloków mieszkalnych, w obszarze stanowiącym otoczenie tych bloków, zajęte w większości przez teren zielony, porośnięty koszoną trawą. Podniesiono przy tym, że na części tego terenu znajdowało się boisko piłkarskie, niemniej jednak organ I instancji nie ustalił, kto urządził boisko, ani też nie wyjaśnił pojęcia "dzikie boisko". Tymczasem, w ocenie strony odwołującej, zarówno boisko, jak i plac zabaw, wchodzące w skład terenu zielonego, stanowiły element infrastruktury osiedla, wpływającej na jego prawidłowe funkcjonowanie. Zwrócono jednocześnie uwagę, że podobnie też, pawilony handlowo-usługowe, niezależnie od inwestora oraz elementy układu komunikacyjnego (ulice wewnętrzne, ciągi piesze) także stanowiły integralną część racjonalnie zaprojektowanego dużego osiedla mieszkaniowego. Stąd też, zdaniem strony odwołującej, jeżeli nawet uznać, iż celem wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości była budowa żłobka, to organ I instancji błędnie uznał, iż nie doszło do dopuszczalnej modyfikacji przeznaczenia nieruchomości określonego w decyzji wywłaszczeniowej. Ponadto podkreślono, że w przedmiotowej sprawie powinno być ustalone, iż teren pozostawiony wolny od zabudowy naziemnej i wykorzystany jako utrzymywana zieleń osiedlowa oraz infrastruktura usługowa i ciągi komunikacyjne, powinien być traktowany jako część zrealizowanego celu wywłaszczenia, tj. budowy osiedla z infrastrukturą.