Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 sierpnia 2018 r., sygn. I SA/Ol 352/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca) Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Rząp po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 8 sierpnia 2018r. sprawy ze skargi B. D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja oraz od lipca do grudnia 2013r. oddala skargę.

Uzasadnienie

B. D. (dalej jako strona, skarżąca) wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" r., w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja oraz od lipca do grudnia 2013 r.

Z uzasadnienia zaskarżonego rozstrzygnięcia wynika, że Naczelnik Urzędu Celno- Skarbowego decyzją z dnia "[...]"., określił stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od marca do maja oraz od lipca do grudnia 2013 r. oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące marzec, kwiecień i lipiec 2011r. w wysokościach w niej wskazanych. Decyzja została wydania po ponownym rozpatrzeniu sprawy, albowiem Dyrektor Izby Skarbowej z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu decyzji z dnia "[...]"r., uchylił w całości decyzję organu I instancji z dnia "[...]"r., w sprawie podatku od towarów i usług za miesiące III-V, VII-XII 2013 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że roboty budowlane wynikające z faktur wystawionych przez firmę B nie zostały przez ten podmiot wykonane, jak również nie zostały wykonane przez Spółki biorące udział w wystawianiu faktur na wcześniejszym etapie. W rezultacie, na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) - dalej jako ustawa o VAT, pozbawił stronę prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur jako niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W ocenie organu I instancji działania firmy P polegające na odliczeniu kwot podatku naliczonego z faktur niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych były w pełni świadome.