Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 sierpnia 2018 r., sygn. I SA/Bd 362/18

Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie: sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) sędzia WSA Ewa Kruppik- Świetlicka Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Krenz-Winiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 sierpnia 2018r. sprawy ze skargi S. F. sp. z o. o. w likwidacji w B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie

Skarżąca złożyła do Prezydenta Miasta B. wniosek o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu z dnia [...].

w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2016. Jako podstawę prawną wznowienia postępowania wskazała art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa

(Dz.U. z 2017r. poz. 201 ze zm.), dalej: "O.p.", w związku z ujawnieniem nowych okoliczności faktycznych dotyczących stanu technicznego będących przedmiotem opodatkowania ww. decyzją budynków przy ul. [...]. [...] w B.,

co w ocenie Spółki, miało istotny wpływ na określenie wysokości podatku od nieruchomości. Skarżąca wniosła o uchylenie ww. decyzji Prezydenta Miasta B. i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez opodatkowanie wyłącznie gruntu, ewentualnie gruntu i budynku, lecz według stawek podatku od nieruchomości właściwych dla tzw. nieruchomości pozostałych.

Decyzją z dnia [...]. Prezydent Miasta B. odmówił uchylenia decyzji dotychczasowej, ponieważ nie stwierdził istnienia przesłanki wznowienia określonej w art. 240 § 1 pkt 5 O.p.

W złożonym odwołaniu Strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji

i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji

i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie art. 240 § 1 pkt 5 O.p. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że przepis ten wymaga kumulatywnego spełnienia dwóch przesłanek wznowienia postępowania w postaci: a) ujawnienia nowych okoliczności faktycznych, b) nowych dowodów, podczas gdy przepis ten posługuje się spójnikiem alternatywy "lub", co oznacza, iż samoistną podstawą wznowienia postępowania może być zarówno ujawnienie tylko nowej okoliczności faktycznej,