Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 17 lipca 2018 r., sygn. II SA/Bd 476/18

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Saniewski Sędziowie sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek (spr.) sędzia WSA Leszek Tyliński Protokolant asystent sędziego Jacek Grzegorzewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2018 r. sprawy ze skargi L K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] marca 2018 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] marca 2018 r. Inspektor Sanitarny utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej.

Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w T. w związku z otrzymanym zgłoszeniem podejrzenia choroby zawodowej u Ł. K. z dnia [...] grudnia 2015 r. wszczął postępowanie w sprawie. W toku tego postępowania Ł. K. została zbadana w Wojewódzkim Ośrodku Medycyny Pracy w T., który w dniu [...] listopada 2016 r. wystawił orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - przewlekłego zapalenia ścięgna i jego pochewki o etiologii zawodowej, wymienionej w poz. 19.1 wykazu chorób zawodowych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia [...] czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1367). Ł. K. zatrudniona była kolejno w U. T. na stanowisku referenta, w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w T. na stanowisku pracownika socjalnego, w ZOZ im. M, Kopernika na stanowisku pracownika socjalnego oraz w M. T. na stanowisku starszego pracownika socjalnego. Obecnie jest na emeryturze.

Dostarczona przez badaną dokumentacja leczenia ambulatoryjnego potwierdza rozpoznania: przewlekłego zapalenia pochewek ścięgna mięśnia odwodziciela kciuka długiego i prostownika kciuka krótkiego prawego. W orzeczeniu wydanym przez WOMP w T. wskazano, że analiza całości dokumentacji nie pozwoliła przyjąć związku przyczynowo - skutkowego między sposobem wykonywania przez Ł. K. czynności pracowniczych (narażeniem zawodowym) a rozpoznanym schorzeniem - a to z uwagi na brak konieczności wykonywania w okresie aktywności zawodowej monotypowych ruchów w obrębie nadgarstka i dłoni z użyciem znacznej siły przez większą część pracy. W związku z powyższym uznano brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej -tj. stwierdzenia etiologii zawodowej rozpoznanego schorzenia. Nie zgadzając się z treścią w/w orzeczenia Ł. K. zwróciła się z prośbą o przeprowadzenie badania w jednostce orzeczniczej II stopnia.