Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Gd 423/18

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Fabińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z siedzibą w na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w z dnia 5 marca 2018 r. nr SKO [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w na rzecz strony skarżącej kwotę 10.935 (dziesięć tysięcy dziewięćset trzydzieści pięć ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 1 września 2017 r. Prezydent Miasta określił A Sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej w skrócie zwana Spółką) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2012 rok oraz określił wysokości nadpłaty.

W wyniku złożonego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej w skrócie zwane Kolegium lub organem odwoławczym) decyzją z dnia 5 marca 2018 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Kolegium wskazało, że Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2011-2016 r., wraz z korektą deklaracji rocznej za 2013 rok. Spółka wyłączyła z podstawy opodatkowania parking pod budynkiem na ul. C. w G. o powierzchni 14.838 m2, uznając go za budowlę, natomiast powierzchnię budynku przy ul. O. zmniejszyła o 51,10 m2. Spółka wyłączyła z podstawy opodatkowania również część budowli parkingu naziemnego oraz wiaty i garaż tymczasowy. W złożonym wniosku wyjaśniono, że przyjmowana przez Spółkę w latach 2011-2016 powierzchnia użytkowa budynków położonych w G. przy ul. C. i O. została zawyżona łącznie o 14.888,34 m2 i w związku z tym powstała nadpłata. Podatnik podał, że w latach 2011-2016 spółka omyłkowo uwzględniła w podstawie opodatkowania budowli kompleksowy środek trwały zlokalizowany na terenie sklepu przy ul. C. o nazwie B, który stanowi zespół różnych obiektów, z czego tylko niektóre stanowią budowlę. Wskazano, że z uwagi na fakt, że budowle w obrębie parkingu nie stanowią w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki samodzielnych środków trwałych, to nie można uznać, że stanowią one budowle, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Zatem ich podstawę opodatkowania powinna stanowić ich wartość rynkowa ustalona przez spółkę na dzień powstania obowiązku podatkowego.