Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Gd 213/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Małgorzata Tomaszewska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi D.G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w G. z dnia 11 grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od września 2012 r. do listopada 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 28 marca 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej: Naczelnik US) określił panu D.G. (dalej: podatnik, skarżący):

1. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień 2012 r. w wysokości 301 zł, styczeń 2013 r. w wysokości 628 zł, maj 2013 r. w wysokości 13 zł, czerwiec 2013 r. w wysokości 988 zł;

2. kwotę zwrotu na rachunek bankowy podatnika za miesiące: październik 2012r. w wysokości 53.047 zł i listopad 2014r. w wysokości 10.000 zł,

3. kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące: październik 2012 r. w wysokości 0 zł, listopad 2012 r. w wysokości 1811 zł, grudzień 2012 r. w wysokości 997 zł, styczeń 2013 r. w wysokości 0 zł, luty 2013 r. w wysokości 65 zł, marzec 2013 r. w wysokości 38 zł, kwiecień 2013 r. w wysokości 72 zł, maj 2013 r. w wysokości 0 zł, sierpień 2014 r. w wysokości 40 zł, wrzesień 2014 r. w wysokości 2.487 zł, październik 2014 r. w wysokości 1933 zł, listopad 2014 r. w wysokości 770 zł.

Ponadto organ umorzył postępowanie podatkowe w podatku od towarów i usług za okres od lipca 2013 r. do lipca 2014 r.

W wyniku przeprowadzonej u podatnika kontroli podatkowej, a następnie postępowania podatkowego, stwierdzono nieprawidłowości zarówno po stronie podatku naliczonego jak i należnego, z których sporną kwestią okazało się odliczenie przez podatnika podatku naliczonego z faktury [...] z dnia 2 października 2012r. wystawionej przez A sp. z o.o. dokumentującej sprzedaż pługa [...] numer fabryczny [...]. Zdaniem organu, zgromadzony materiał dowodowy, w tym zeznania strony, świadków oraz informacje otrzymane od innych organów odniesione do zasad logiki postępowania oraz doświadczenia życiowego prowadzą do wniosku, że to pan R.G. - ojciec podatnika, zakupił w roku 2011 przedmiotowy pług, będąc rolnikiem ryczałtowym, w związku z czym nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie ww. urządzenia. Fakt posiadania przez R.G. ww. pługa wykorzystał jego syn D.G.., który jako czynny podatnik VAT ujął w prowadzonych rejestrach oraz odliczył w złożonej deklaracji VAT-7 za okres 10/2012 r. ww. fakturę niedokumentującą rzeczywistej transakcji, inicjując tym samym proceder mający na celu nienależne odliczenie i zwrot podatku VAT. Powołując art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj.: Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), dalej jako "u.p.t.u.", organ stwierdził, że faktura ta nie odzwierciedla rzeczywistej operacji gospodarczej, w związku z czym podatnik nie był uprawniony do odliczenia podatku w niej naliczonego.