Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 maja 2018 r., sygn. I SA/Ol 107/18

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, sędzia WSA Wojciech Czajkowski,, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2018r. sprawy ze skargi Z. C., J. C., H. C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności członków zarządu spółki z o.o. za zaległości podatkowe spółki oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 107 § 1 i § 2 pkt 2, art. 108 § 1, art. 109 oraz art. 116 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), orzekł o odpowiedzialności solidarnej J.C., H.C. i Z.C., wraz ze Spółką A z siedzibą w B., za zaległości tej Spółki w podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r. - luty 2012 r., kwiecień - czerwiec 2012 r. wraz z odsetkami za zwłokę.

Utrzymując w mocy to rozstrzygnięcie, w uzasadnieniu decyzji z dnia "[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej powołał brzmienie przepisów art. 107 § 1 i § 2 i art. 116 § 1 i 2 O.p. oraz wskazał na pozytywne i negatywne przesłanki odpowiedzialności członków zarządu osób prawnych za zaległości podatkowe. Podniósł, że Spółka A posiada wynikające z dwóch decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" zaległości w podatku od towarów i usług za grudzień 2011 r., styczeń, luty, kwiecień, maj, czerwiec 2012 r. w łącznej wysokości 220.206 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 117.724 zł. Decyzje te zostały wydane na podstawie ustaleń postępowania kontrolnego, z którego wynikało, że Spółka zaewidencjonowała faktury zakupu i sprzedaży niedokumentujące rzeczywistych transakcji, a także nie zaewidencjonowała całej dokonanej sprzedaży.

Jak wskazał organ odwoławczy, prowadzone wobec Spółki postępowanie egzekucyjne zostało umorzone postanowieniem Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia "[...]" z uwagi na brak majątku, z którego możliwe byłoby przeprowadzenie skutecznej egzekucji i uzyskanie kwoty przewyższającej wydatki egzekucyjne. W toku postępowanie egzekucyjnego zajęcia rachunków bankowych okazały się bezskuteczne. Z protokołu o stanie majątkowym Spółki z dnia 30 listopada 2016 r. wynikało, że majątek Spółki stanowią 4 nieruchomości położone w B. przy ul. "[...]", jednakże na nieruchomościach o nr KW "[...]" przed hipotekami wpisanymi na rzecz Naczelnika Urzędu Skarbowego figurują hipoteki na rzecz Banku, a wysokość tych wierzytelności przekracza wartość nieruchomości. Natomiast nieruchomość, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr "[...]", stanowi drogę dojazdową do innych działek, we własności której Spółka posiada jedynie niewielki udział w wysokości 3/80. Nieruchomość ta nie jest przedmiotem zabezpieczenia hipotecznego, gdyż z uwagi na jej niewielką wartość egzekucja nie doprowadziłoby do pokrycia nawet części kosztów egzekucyjnych. Organ podniósł, że Spółka nie świadczy usług budowlanych od stycznia 2016 r., a jedyny jej przychód stanowią środki z wynajmu/dzierżawy pomieszczeń na rzecz Z.C. Kwoty egzekwowane z tytułu zajęcia wierzytelności (500 zł miesięcznie) nie pokryją w najbliższym czasie nawet kosztów egzekucyjnych, które na dzień wydania postanowienia o umorzeniu postępowania egzekucyjnego wynosiły 32.697,15 zł. Organ dodał, że w okresie od 1 stycznia do 30 listopada 2016 r. na poczet zaległości Spółki wyegzekwowano kwotę 34.707,78 zł, przy czym kwotę 17.000 zł stanowiły wpłaty J.C. i H.C. dokonane po wydaniu decyzji w przedmiocie orzeczenia solidarnej odpowiedzialności członków zarządu za zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług za lata 2013- 2015, odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego. Mając to na uwadze, organ odwoławczy stwierdził, że postępowanie egzekucyjne wobec majątku Spółki okazało się bezskuteczne, a tym samym spełniona została przesłanka warunkująca orzeczenie odpowiedzialności osób trzecich.