Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. II SA/Lu 1247/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski, Sędziowie WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 10 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi R. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. oddala skargę; II. przyznaje adwokatowi A. P. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie - wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w wysokości 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym 55,20 zł (pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2016 r., znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: Kolegium), po rozpatrzeniu odwołania R. L. (dalej: skarżący), utrzymało w mocy decyzję z dnia [...] września 2017 r., znak: [...], wydaną z upoważnienia Wójta [...] przez Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej [...] (dalej także: organ pierwszej instancji) o przyznaniu skarżącemu zasiłku celowego z przeznaczeniem na zakup żywności w wysokości [...] złotych.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że skarżący [...] kwietnia 2017 r. złożył w siedzibie organu pierwszej instancji wniosek o udzielenie pomocy finansowej na żywność i potrzeby bieżące. Decyzją z dnia [...] kwietnia 2017 r., znak: [...], organ pierwszej instancji odmówił przyznania skarżącemu pomocy w postaci zasiłku celowego. Po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, Kolegium uchyliło powyższą decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ pierwszej instancji. W uzasadnieniu podkreślono, że organ pierwszej instancji odmawiając przyznania pomocy z uwagi na brak współpracy strony w rozwiązywaniu trudnej sytuacji nie udowodnił, że w sprawie zachodzą przesłanki wymienione w art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2017 r. poz. 1769 ze zm.) ani nie wykazał, że posiadane środki finansowe uniemożliwiają przyznania zasiłku celowego. Decyzją z dnia [...] czerwca 2017 r., znak: [...], organ pierwszej instancji ponownie odmówił skarżącemu przyznania pomocy w postaci zasiłku celowego, z powodu ograniczonych środków finansowych, jakimi dysponuje ten organ. Kolegium rozpatrując złożone odwołanie skarżącego, po raz kolejny uchyliło decyzję organu pierwszej instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ. Rozpoznając sprawę ponownie organ pierwszej instancji przeprowadził ze skarżącym aktualizację rodzinnego wywiadu środowiskowego i stwierdził, że skarżący prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie osiąga dochodu. Jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, jednak nie otrzymał dotychczas ofert pracy adekwatnych do jego umiejętności zawodowych. Skarżący, jak wskazał organ, wykonuje pracy dorywcze u miejscowych rolników, jednak nie wykazuje dochodu otrzymanego z tego tytułu. Nie ponosi on kosztów utrzymania domu, gdyż wszystkie opłaty reguluje jego matka, prowadząca oddzielne gospodarstwo domowe. W związku z tym, opisaną na wstępie decyzją organ przyznał skarżącemu zasiłek celowy w wysokości [...] złotych na zakup żywności.