Wyrok WSA w Opolu z dnia 20 marca 2018 r., sygn. II SA/Op 32/18

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Ewa Janowska Protokolant St. inspektor sądowy Joanna Szyndrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2018 r. sprawy ze skargi T. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 7 listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 31 sierpnia 2017 r., nr [...], Opolski Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w Opolu, działając na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 1907, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, nałożył na T. B. karę pieniężną w wysokości 5.000 zł, za naruszenie wskazane pod lp. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy, polegające na nierejestrowaniu za pomocą urządzenia rejestrującego lub cyfrowego urządzenia rejestrującego na wykresówce lub karcie kierowcy wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi. Przedstawiając ustalenia stanu faktycznego, organ wskazał, że w dniu 19 czerwca 2017 r. w miejscowości [...] został zatrzymany do kontroli drogowej pojazd należący do skarżącego. Kierowca został wezwany do wykonania wydruku z tachografu, a analiza zapisanych w tachografie danych wykazała brak jakiegokolwiek zapisu na karcie kontrolowanego kierowcy oraz w tachografie, od dnia 17 czerwca 2017 r. godz. 15:38 do momentu zatrzymania kontrolowanego pojazdu o godz. 13:34. W trakcie wszczętego z urzędu postępowania strona oświadczyła, że kierowca nie miał obowiązku rejestrowania za pomocą cyfrowego urządzenia rejestrującego na karcie kierowcy swojej aktywności, albowiem przemieszczał się pojazdem w celu naprawy naczepy oraz tachografu. Kierowca został przywieziony do [...] przez innego pracownika, skąd miał podjąć ciągnik siodłowy oraz naczepę bez ładunku w celu udania się do bazy i dokonania naprawy naczepy, w której uszkodzona była podłoga, a także w celu naprawy tachografu w stosownym serwisie tachografów. Organ nie podzielił argumentacji strony i wyjaśnił, że wystąpienie uszkodzenia podłogi w naczepie nie wyczerpuje przesłanek z art. 3 lit. g rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102, s. 1, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem nr 561/2006. Ponadto w postępowaniu wyjaśniającym ustalił, że tachograf zainstalowany w pojeździe był całkowicie sprawny, nie wymagał naprawy i nie był naprawiany. W warsztacie wykonana została standardowa kalibracja tachografu, wobec czego brak jest przesłanek do przyjęcia, że tachograf w kontrolowanym pojeździe uległ awarii. W tych natomiast okolicznościach samo stwierdzenie, że na karcie tachograf nie rejestrował rzeczywistej aktywności stanowi wystarczającą podstawę do stwierdzenia naruszenia sankcjonowanego przez lp. 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy. Ponadto organ uznał, że w sprawie brak jest przesłanek uprawniających przedsiębiorcę do zwolnienia się od odpowiedzialności za stwierdzone naruszenie zgodnie z art. 92b i 92c ustawy. Strona nie przesłała żadnych dowodów wskazujących na to, iż nie miała wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć, ani że za stwierdzone naruszenie na podmiot wykonujący przewozy została nałożona kara przez inny organ.