Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 marca 2018 r., sygn. I SA/Gl 1283/17

Interpretacje podatkowe

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Randak, Sędziowie WSA Wojciech Gapiński, Anna Tyszkiewicz-Ziętek (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Arkadiusz Kmiotek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2018 r. sprawy ze skargi P. R. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną interpretacją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: organ interpretacyjny) stwierdził na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm., dalej: O.p.), że stanowisko P.R. (dalej: Wnioskodawca, strona) przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia w związku z zakazem konkurencji jest nieprawidłowe.

Relacjonując przedstawiony we wniosku stan faktyczny organ interpretacyjny podał, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie m.in. zarządzania. Wnioskodawca świadczył usługi zarządzania na rzecz spółki akcyjnej, w której 100% akcji posiada inna spółka akcyjna, w której to spółce akcyjnej 100% akcji posiada Skarb Państwa (dalej: Spółka). Zatem, Skarb Państwa posiada w Spółce ponad połowę głosów na zgromadzeniu wspólników. Wnioskodawca był członkiem zarządu Spółki, nie był zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę. Wnioskodawca świadczył na rzecz Spółki usługi na podstawie zawartej umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania (dalej: umowa o zarządzanie). Zgodnie z umową o zarządzanie, Wnioskodawca zobowiązany był w okresie jej obowiązywania, następnie w okresie 3 miesięcy od daty jej rozwiązania, wypowiedzenia lub wygaśnięcia (w okresie świadczenia usług związanych z przekazaniem obowiązków swoim następcom) oraz wreszcie w okresie dwunastu miesięcy po upływie tego trzymiesięcznego okresu (dalej: okres przedłużonego zakazu konkurencji) do nieprowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki lub podmiotów należących do grupy kapitałowej Spółki (dalej: zakaz konkurencji). Łącznie okres trwania zakazu konkurencji wynosił 15 miesięcy. Z tytułu powstrzymania się od działalności konkurencyjnej w okresie przedłużonego zakazu konkurencji (12 miesięcy) Spółka zobowiązana była wypłacić Wnioskodawcy wynagrodzenie w wysokości odpowiadającej dwunastokrolności wynagrodzenia podstawowego Wnioskodawcy, wynikającego z zawartej umowy o zarządzanie. Odszkodowanie miało być wypłacane w dwunastu miesięcznych ratach, do dziesiątego dnia każdego miesiąca. Przyznane wynagrodzenie z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjne] w okresie przedłużonego zakazu konkurencji wynikało wprost z postanowień zawartej umowy cywilnoprawnej. Nie wynikało natomiast z żadnych przepisów prawa, gdyż w obecnym stanie prawnym brak jest takich przepisów. Wynagrodzenie to miało charakter odszkodowania wypłacanego Wnioskodawcy z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej.