Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 lutego 2018 r., sygn. III SA/Wa 1031/17

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Waldemar Śledzik, asesor WSA Agnieszka Wąsikowska, Protokolant referent Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2018 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności osoby trzeciej wraz ze spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2012 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2016 roku Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego [...] orzekł o solidarnej odpowiedzialności podatkowej M. K. (dalej "Skarżący") za zaległości podatkowe O. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Spółka") z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2012 rok w kwocie 4.714 zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w kwocie 1.456 zł, kosztami postępowania egzekucyjnego w kwocie 322,30 zł oraz określił, że powyższa odpowiedzialność ma charakter odpowiedzialności solidarnej ze Spółką.

Od powyższej decyzji Skarżący złożył odwołanie wnosząc o jej uchylenie w całości, zarzucając jej:

- rażący błąd w ustaleniach faktycznych polegających na przyjęciu, że Spółka nie posiada żadnego majątku, z którego możliwa jest egzekucja oraz błędne przyjęcie, iż spełniona została przesłanka bezskuteczności egzekucji;

- rażące naruszenie art. 70 § 1 i art. 118 § 1; art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) - dalej - "O.p." - w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

W uzasadnieniu wniesionego odwołania Skarżący wskazał, iż decyzja rażąco godzi w dyspozycję art. 70 § 1 oraz 118 § 1 O.p., którą organ miał obowiązek uwzględnienia z urzędu albowiem zobowiązanie w podatku 2010 r. przedawniło się z końcem 2015 roku. Na potwierdzenie powyższego Skarżący przytoczył uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 września 2014 roku, II FPS 4/13, LEX nr 1508654, w której Sąd stwierdził, że w świetle art. 70 § 1 O.p. i art. 208 § 1 oraz art. 233 § 1 pkt 2 lit. a O.p. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 września 2005 roku, po upływie terminu przedawnienia, nie jest dopuszczalne prowadzenie postępowania podatkowego i orzekanie o wysokości zobowiązania podatkowego, które wygasło przez zapłatę. Skarżący podkreślił, że poglądy zawarte w uchwale w istocie opierają się na tezie, iż zaistnienie jednego ze zdarzeń przewidzianych w art. 59 § 1 pkt 1 - 9 O.p. wyklucza możliwość wygaśnięcia zobowiązania z innych przyczyn. Jeżeli zobowiązanie wygasło wskutek zapłaty podatku, to nie biegnie dalej termin przedawnienia, albowiem nie może wygasnąć zobowiązanie podatkowe, które już nie istnieje.