Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 listopada 2017 r., sygn. I SA/Ol 544/17

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski ( sprawozdawca ) Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski sędzia WSA Wojciech Czajkowski Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2017r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił Spółce A z siedzibą w S. w podatku od towarów i usług: nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za lipiec , sierpień 2012 r., styczeń 2013 r., zobowiązania podatkowe za wrzesień - grudzień 2012 r., luty i marzec 2013 r. oraz podatek należny z tytułu wystawienia faktur, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za listopad 2012 r.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia poprzedzającego je postępowania kontrolnego, w świetle których Spółka A w okresie od lipca 2012 r. do marca 2013 r. zawyżyła podatek naliczony o łączną kwotę 1.062.525,95 zł na skutek uwzględnienia w rozliczeniu podatku wynikającego z 38 faktur wystawionych przez Spółkę B z siedzibą w W., stwierdzających nabycie towarów, które faktycznie nie zostały dokonane. Powyższe ustalenia stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. z 2011, Nr 177, poz. 1054 ze zm.) stanowiły podstawę rozstrzygnięcia, że stronie nie przysługuje prawo do odliczenia na podstawie tych faktur. Ponadto Spółka A wystawiła fakturę sprzedaży usług transportowych na rzecz Spółki B nr "[...]" z dnia "[...]" o wartości netto 8 620,30 zł, VAT 1.982,67 zł. W ocenie organu I instancji, Spółka B nie dokonywała żadnych transakcji we własnym imieniu i na własny rachunek, zatem nie mogła być również zleceniodawcą ani nabywcą usługi transportowej. Powyższe skutkowało stwierdzeniem, że strona, zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest zobowiązana do zapłaty podatku należnego wykazanego w fakturze.