Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. I SA/Po 636/13

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędzia WSA Karol Pawlicki Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2014r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] r. [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do października 2008r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia [...], nr [...], określił L. K. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia za miesiące od stycznia do czerwca 2008 r. oraz zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do października 2008 r.

W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że podatnik, prowadząc w 2008 r. działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów w kraju i na terenie Unii Europejskiej pod firmą PUH "X." K. L., odliczył od podatku należnego podatek naliczony z faktury VAT nr [...] z dnia [...] marca 2008 r., obejmującej kwotę netto [...] zł i podatek VAT [...] zł, wystawionej przez Przedsiębiorstwo Handlowo - Usługowe A. K. z siedzibą w K. W celu zweryfikowania rzetelności tej faktury organ kontroli skarbowej przeprowadził szereg czynności dowodowych. Przesłuchał w charakterze strony L. K., a w charakterze świadka A. K., J. Z., T. H. (osobę zamawiającą paliwo dla podatnika), B. K. (fakturzystkę w firmie podatnika), M. H. (żonę K. H.). Postanowieniem z dnia [...] do akt włączono decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia [...], nr [...], określającą A. K. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia 2007 r. do marca 2008 r. oraz określającą podatek do zapłaty na podstawie art. 108 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.t.u.") - w tym również z faktury wystawionej dla L. K., decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia [...], nr [...], utrzymującą w mocy powyższą decyzję, kserokopie protokołów odtworzenia utrwalonych zapisów rozmów telefonicznych J. Z. (pracownika A. K.) z osobą dzwoniącą z telefonu zarejestrowanego na firmę PHU "X." - sporządzonych przez Wydział Dochodzeniowo-Śledczy Komendy Wojewódzkiej Policji w P. W aktach sprawy znajduje się odpis prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia [...], sygn. akt [...], którym A. K. został skazany m.in. za to, że w okresie od stycznia 2007 r. do marca 2008 r. wystawiał "puste" faktury i w związku z tym nie wykazał podatku należnego od obrotu wynikającego z 1.513 faktur VAT nie dokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, czym naraził na uszczuplenie podatek VAT ogółem w kwocie [...] zł. W oparciu o powyższy materiał organ kontroli skarbowej ustalił, że A. K. nie posiadał rzetelnych i zgodnych z rzeczywistością faktur VAT na nabycie paliw, które miał odsprzedawać. Nie posiadał koncesji na obrót paliwami płynnymi pomimo ich sprzedaży na ogromną skalę. Nie wystawiał świadectw jakościowych na dostarczane paliwo. A. K. nie posiadał także środków transportu do przewożenia paliw, nie znał nikogo, kto przewoził w jego imieniu paliwo. Stwierdzono, że zeznania stron transakcji w zakresie przekazywania faktury oraz zapłaty za paliwo są rozbieżne. A. K. zeznał bowiem, iż osobiście wystawiał dowody potwierdzające odbiór gotówki za paliwo jednak nie zawsze uczestniczył przy jej odbiorze. Twierdził także, że nieznani mu kierowcy również odbierali w jego imieniu gotówkę od L. K., bądź odbierał ją jego pracownik J. Z. Z kolei J. Z., L. K. i T. H. zeznali, że gotówkę odbierał osobiście A. K. Zdaniem organu I instancji zeznania A. K. i J. Z. oraz L. K. i K. H. są sprzeczne z treścią protokołów sporządzonych z ujawnionych rozmów telefonicznych, z których wynika, że faktury VAT wystawiano pod zamówienie telefoniczne natomiast świadkowie twierdzą, że faktury przywożone były wraz z paliwem lub kilka dni później. Organ I instancji zaakcentował również, że treść wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia [...], sygn. akt [...], skazującego A. K. za nie wykazanie w deklaracjach VAT-7 za okres od stycznia 2007 r. do marca 2008 r. podatku należnego od obrotu ze sprzedaży paliwa z 1.513 faktur sprzedaży VAT, jednoznacznie wskazuje, że A. K. brał udział w procederze obrotu "pustymi" fakturami, a nie dokonywał rzeczywistego handlu paliwem. Orzeczenie to potwierdza, że firma "X." L. K. na podstawie fikcyjnych faktur zakupu paliwa wystawionych przez A. K. była w rzeczywistości w posiadaniu paliwa pochodzącego z nieznanego źródła.