Wyrok WSA w Łodzi z dnia 2 listopada 2017 r., sygn. I SA/Łd 459/17

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Protokolant: St. sekretarz sądowy Dominika Borowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2017 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. obecnie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] r. nr [...] UNP: [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do maja 2010 r. oraz kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za poszczególne miesiące od czerwca do grudnia 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Łd 459/17

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2017 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...] czerwca 2016 r. w sprawie określenia Spółce z o.o. "A" prawidłowej wysokości zobowiązań z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do maja 2010 r. i nadwyżek podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w kolejnych miesiącach za miesiące od czerwca do grudnia 2010 r.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że w wyniku postępowania kontrolnego pracownicy Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. stwierdzili, że skarżąca Spółka odliczyła podatek naliczony w łącznej kwocie 69.567 zł, wynikający z wystawionych przez Spółkę "B" faktur dokumentujących czynności (usługi budowlane oraz odśnieżanie dachów w skarżącej Spółce w Ł. przy ul. A.), które nie zostały faktycznie wykonane przez ten podmiot.

Organ podatkowy podkreślił, że wynikające z art. 86 ust. 1 i art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) prawo do odliczenia podatku naliczonego nie jest bezwzględne w tym znaczeniu, że jego podstawowym warunkiem jest to, aby czynności opodatkowane kreujące u zbywcy podatek należny odpowiadający u nabywcy podatkowi naliczonemu w rzeczywistości zaistniały, a zatem żeby wystąpił obrót stanowiący zgodnie z art. 29 ww. ustawy, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Warunki, których spełnienie jest konieczne dla skorzystania z określonego wyżej prawa związane są (miedzy innymi) z fakturami VAT, a więc podstawową kategorią dokumentów odzwierciedlających nabycie towarów i usług. Jeden z takich warunków wynika z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy wystawiono faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzające czynności, które nie zostały dokonane, faktury te i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. W przypadku, gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy w świetle powyższych przepisów, faktura taka nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku. Podatnik może zatem skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury dokumentującej rzeczywisty obrót, czyli taki, w którym pomiędzy rzeczywistą sprzedażą, a jej opisem w fakturze istnieje pełna zgodność pod względem podmiotowym i przedmiotowym.