Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 września 2017 r., sygn. II SA/Wr 465/17

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 września 2017 r. sprawy ze skargi J.M. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Decyzją Burmistrza Gminy T. nr [...] z dnia [...] r. orzeczono o wymeldowaniu skarżącego z miejsca pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w T..

Od tej decyzji J.M. złożył w ustawowym terminie odwołanie do Wojewody D.. W odwołaniu podniósł, iż wprawdzie opuszcza miejsce pobytu stałego przez kilka dni w miesiącu z powodu dorywczych prac poza T., ale z tym lokalem łączy go nadal zamiar pobytu w tym miejscu, zatem w jego przypadku nie zachodzi przesłanka z art. 15 ust. 2 ustawy z 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Ponadto do opuszczenia spornego lokalu zostaje zmuszany na drodze przymusu psychicznego i fizycznego przez agresywne zachowanie jego siostry i siostrzenicy i z tego powodu nocuje u różnych ludzi, a fakt agresywnego zachowania wnioskodawczym został zgłoszony na Policję. Jednakże cały czas dysponuje kluczami do mieszkania i korzysta z niego, a także ze swoich rzeczy, które są w tym lokalu. Odwołujący się zarzucił również organowi gminy przesłuchanie wszystkich świadków z naruszeniem art. 79 § 2 Kpa, gdyż on nie został zawiadomiony o przeprowadzeniu tych czynności, więc dowody takie nie powinny zostać uznane za miarodajne. Stwierdził przy tym, że w piśmie z 24 stycznia 2017 r. wskazał świadków, których nie przesłuchano, zaś wnioskodawczym oczernia go i mówi nieprawdę, że on pracuje w K.-Z., gdy faktycznie on zarejestrowany jest w urzędzie pracy w T., co niewątpliwie wiąże go z miejscem zameldowania. Ponadto podniósł, że podczas zapoznawania się przez niego z aktami sprawy nie było żadnych notatek z Policji i OPS w T., do których mógłby się odnieść. Z uwagi na powyższe wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i umorzenie postępowania.