Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 września 2017 r., sygn. I SA/Po 543/17

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem as. sąd. WSA Maria Grzymisławska - Cybulska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 września 2017 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w P. - wydanym na skutek ponownego rozpoznania sprawy - postanowieniem z dnia [...] stycznia 2017 r., nr [...] odmówił B. B. (dalej zwanemu również skarżącym) stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego P. - M(1) z dnia 28 listopada 2008 r., nr [...] określającego skarżącemu - jako dłużnikowi zajętej wierzytelności - wysokość nieprzekazanej kwoty wynikającej z zajęć dokonanych w [...] B. B..

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. prowadzi wobec skarżącego postępowanie egzekucyjne w oparciu o tytuł wykonawczy wystawiony na podstawie wskazanego postanowienia z dnia 28 listopada 2008 r. Skarżący złożył zarzut prowadzenia egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny. Zarzut ten został jednak uznany za bezzasadny. NSA wyrokiem z dnia 30 stycznia 2013 r., II GSK 2021/11 oddalił skargę kasacyjną w przedmiocie zarzutów uznając, że postępowanie wobec dłużnika zajętej wierzytelności prowadzić winien ten sam organ egzekucyjny, który jest właściwy do prowadzenia postępowania egzekucyjnego wobec dłużnika głównego, co miało miejsce w niniejszej sprawie. W kolejnym wyroku NSA z dnia 26 lipca 2013 r., II FSK 2408/11 zapadłym w sprawie zarzutu prowadzenia egzekucji administracyjnej wobec W. B. wskazano, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala - wbrew twierdzeniom organów obu instancji oraz WSA w Poznaniu - na ustalenie właściwości miejscowej organu egzekucyjnego przy zastosowaniu kryterium miejsca zamieszkania zobowiązanego. Z uwagi na powyższe, Naczelnik Urzędu Skarbowego P. - M(1) przekazał złożony przez skarżącego wniosek z dnia 04 czerwca 2014 r. o umorzenie postępowania egzekucyjnego, wraz z aktami sprawy Naczelnikowi Pierwszego Urzędu Skarbowego w P.. W piśmie przekazującym zaznaczono, że postanowienie z dnia 28 listopada 2008 r. w przedmiocie określenia skarżącemu - jako dłużnikowi zajętej wierzytelności - nieprzekazanej kwoty wynikającej z zajęć wierzytelności zostało utrzymane w mocy przez organ II instancji. Wskazano również na wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 lipca 2009 r., I SA/Po 512/09 oddalający skargę oraz wyrok NSA z dnia 02 marca 2011 r., II FSK 1933/09 oddalający skargę kasacyjną. Pismem z dnia 14 września 2015 r., Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. przekazał do organu nadzoru akta postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec skarżącego celem wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności postanowienia z dnia 28 listopada 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w P. postanowieniem z dnia 16 listopada 2015 r., nr [...] odmówił stwierdzenia nieważności postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego P. - M(1) z dnia 28 listopada 2008 r. Minister Rozwoju i Finansów postanowieniem z dnia 21 października 2016 r. uchylił w całości postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w P. z dnia 16 listopada 2015 r. oraz przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi pierwszej instancji. Minister Rozwoju i Finansów stwierdził, że Dyrektor Izby Skarbowej w P. wydał zaskarżone postanowienie odnosząc się wyłącznie do przesłanki z art. 156 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm. - dalej w skrócie: "k.p.a."), tj. do przesłanki wydania postanowienia z naruszeniem przepisów o właściwości, bez zbadania pozostałych przesłanek stwierdzenia nieważności.