Wyrok WSA w Kielcach z dnia 21 września 2017 r., sygn. II SA/Ke 492/17

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2017r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach decyzją z [...] r., znak: [...], po rozpatrzeniu odwołania A. G. na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 2 kpa, utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta Kielce z dnia 16 lutego 2017 r. orzekającą o odmowie przyznania pomocy społecznej w formie jednorazowej i bezzwrotnej zapomogi finansowej na miesiąc grudzień w kwocie 417,00 zł.

W uzasadnieniu SKO wskazało, że A. G. we wniosku o przyznanie ww. świadczenia podniósł, iż spełnia wszystkie materialnoprawne warunki określone w art. 38 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej. Od początku 2006 r. był osobą bezrobotną, od połowy 2008 r. pozostawał na wyłącznym utrzymaniu matki, zaś od połowy 2013 r. prowadzi własne gospodarstwo domowe, przy czym od kwietnia 2016 r. (z przerwą na początku maja 2016) jest na utrzymaniu matki emerytki.

Odmawiając przyznania wnioskowanego świadczenia organ I instancji wyjaśnił, iż pomimo podjętych działań w celu przeprowadzenia wywiadu środowiskowego A. G. nie nawiązał kontaktu z pracownikiem socjalnym,

a wywiad środowiskowy jest obligatoryjnym dowodem w sprawie przyznania świadczeń z pomocy społecznej.

W złożonym odwołaniu skarżący zarzucił naruszenie art. 24 § 3, art. 26 § 1, art. 6-8, art. 35 § 1, 2 i 3 oraz art. 36 kpa podnosząc, że pracownicy MOPR celowo