Wyrok WSA w Kielcach z dnia 14 września 2017 r., sygn. II SA/Ke 515/17

Pomoc społeczna; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Starszy inspektor sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2017r. sprawy ze skargi A. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...], po rozpatrzeniu odwołania A.G. od decyzji wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta przez K. G. Kierownika Rejonu Opiekuńczego "..." Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z [...], orzekającej o odmowie przyznania pomocy społecznej w formie jednorazowej i bezzwrotnej zapomogi finansowej w postaci zasiłku celowego na miesiąc październik 2016 r. w kwocie 417zł, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 2 kpa utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Kolegium podało, że A.G. wnosząc odwołanie od decyzji organu I instancji zarzucił naruszenie przepisów prawa, w szczególności art. 24 § 3 i art. 26 § 1 kpa oraz art. 6-8, art. 35 § 1, § 2, § 3 i art. 36 §1 kpa, podkreślając między innymi, że we wniosku z 29 października 2016 r. kierowanym do Prezydenta Miasta wniósł o wyłączenie z postępowania w niniejszej sprawie pracowników MOPR, a w szczególności dyrektora i pracowników socjalnych Rejonu Opiekuńczego "...", którzy celowo w akcie zemsty za złożoną na nich skargę do Prezydenta Miasta działają na jego szkodę. Wskazał również, że ostatniego dnia września skierował wniosek o przyznanie jednorazowej i bezzwrotnej zapomogi finansowej na miesiąc wrzesień 2016 r., we wniosku tym przedstawił przesłanki przemawiające za wyłączeniem z postępowania wszystkich pracowników MOPR. Niestety nie otrzymał odpowiedzi na ten wniosek, który został przekazany do MOPR. Ponadto w sposób obszerny i szczegółowy zwrócił uwagę na trudne relacje z pracownikami MOPR, zarzucając im lekceważenie jego wniosków oraz pozostawianie ich bez odpowiedzi.