Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 lipca 2017 r., sygn. II SA/Op 149/17

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Jeżewska Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik - spr. Protokolant St. inspektor sądowy Grażyna Jankowska-Stykała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2017 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej A w [...] na decyzję Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 24 stycznia 2017 r., nr [...] w przedmiocie nakazu doprowadzenia obiektu do stanu poprzedniego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi sądowoadministracyjnej wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez Wspólnotę Mieszkaniową A w [...] jest decyzja Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 24 stycznia 2017 r., nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Opolu z dnia 25 listopada 2016 r.

Z przedłożonych Sądowi akt administracyjnych wynika następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia 15 września 2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu zawiadomił Wspólnotę Mieszkaniową A w [...] o kontroli zaplanowanej na dzień 14 października 2016 r. Z przeprowadzonej kontroli sporządzony został protokół wraz z dokumentacją fotograficzną.

Zawiadomieniem z dnia 25 października 2016 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu powiadomił Wspólnotę Mieszkaniową A w [...] o wszczęciu postępowania w sprawie montażu siatki reklamowej na budynku przy ulicy [...] w [...] .

Decyzją z dnia 25 listopada 2016 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Opolu nakazał Wspólnocie Mieszkaniowej budynku przy ul. [...] w [...] zdemontowanie urządzenia reklamowego (siatki przytwierdzonej do ściany za pomocą stalowych linek oraz stalowych kotew), usytuowanego na północnej elewacji budynku przy ul. [...] w [...]. Jako podstawę prawną podał art. 51 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 51 ust. 7 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290, ze zm.), dalej Prawo budowlane oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23, ze zm.), dalej K.p.a. W uzasadnieniu organ wskazał na wyniki przeprowadzonej w dniu 14 października 2016 r. kontroli ww. obiektu i zawarte w sporządzonym protokole ustalenia, że na elewacji północnej (ściana boczna od strony [...]) budynku przy ul. [...] w [...] zamontowano we wrześniu 2016 roku urządzenie reklamowe w postaci siatki, zawierające m.in. odwzorowanie [...], nazwę firmy "[...]" oraz hasło reklamowe "[...]". Wymienione urządzenie reklamowe do ściany północnej (bocznej, szczytowej) budynku przytwierdzone jest za pomocą linek stalowych oraz stalowych kotew. Urządzenie reklamowe jest dużych rozmiarów, zaczyna się na wysokości pierwszego piętra budynku i obejmuje swoim zasięgiem całą elewację, nie posiada podświetlenia. Organ ustalił, że inwestorem montażu ww. urządzenia reklamowego jest Wspólnota Mieszkaniowa w budynku przy ul. [...] w [...], która nie występowała do organu administracji architektoniczno-budowlanej ze zgłoszeniem zamiaru wykonywania robót budowlanych bądź z wnioskiem o pozwolenie na budowę. Dodał organ, że budynek przy ul. [...] w [...] jest ujęty w gminnej ewidencji zabytków oraz położony jest w strefie "A" - ochrony konserwatorskiej, wyznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego "[...]" w [...] (uchwała Nr LXII/641/10 Rady Miasta Opola z dnia 28 stycznia 2010 r.). Lokalizacja przedmiotowego urządzenia reklamowego jest niezgodna z ww. miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a jego instalacja odbyła się bez uzgodnień z Opolskim Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w Opolu. Następnie, organ przytaczając brzmienie przepisów mających zastosowanie w sprawie, wyjaśnił rozumienie pojęcia roboty budowlane oraz reklama, przywołując brzmienie przepisu art. 4 pkt 23 ustawy o drogach publicznych i uznał, że przez tablice i urządzenie reklamowe należy rozumieć nośnik informacji i promocji wizualnej w jakiejkolwiek materialnej formie wraz z elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami. Dostrzegając możliwość zakwalifikowania reklamy jako budowli, w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, obiektu małej architektury, w rozumieniu art. 3 pkt 4 ustawy - Prawo budowlane lub tablicy i urządzenia reklamowego, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego stwierdził, że badany w sprawie nośnik reklamy zamontowany na elewacji północnej budynku przy ul. [...] w [...] nie jest budowlą ani obiektem małej architektury, gdyż takiej klasyfikacji przeczą definicje określone w art. 3 pkt 3 i pkt 4 Prawa budowlanego. W niniejszej sprawie siatka mocowana do ściany budynku za pomocą linek stalowych, które przytwierdzono stalowymi kotwami do ściany budynku stanowi urządzenie reklamowe, jakie podlega szczególnej regulacji na gruncie Prawa budowlanego, tj. art. 29 ust. 2 pkt 6 i art. 30 ust. 1 pkt 2. Organ uzasadniał dalej, że zamontowanie w sposób trwały nośnika reklamowego do budynku przy ul. [...] w [...] stanowiło montaż urządzenia reklamowego, a wykonane roboty są robotami budowlanymi, o których mowa w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego i ich rozpoczęcie wymagało od inwestora wcześniejszego zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt. 2 Prawa budowlanego. Dodał organ, że w trakcie postępowania bezspornie ustalono, iż inwestor nie legitymuje się wymaganym dla tego typu inwestycji zgłoszeniem, a zatem co do zasady, organ winien podjąć czynności związane z trybem, o którym mowa w art. 50-51 Prawa budowlanego. W sprawie nie istnieje jednak możliwość nałożenia na inwestora obowiązku doprowadzenia wykonanych robót do stanu zgodnego z prawem, gdyż wykonane roboty naruszają przepis obowiązującego prawa miejscowego, jakim jest plan zagospodarowania przestrzennego "[...]" w [...] (uchwała Nr LXII/641/10 Rady Miasta Opola z dnia 28 stycznia 2010 r.). Dla terenu, na którym znajduje się budynek przy ul. [...] w [...], stosownie do treści zawartej w § 5 ust. 2 pkt 4 lit. d planu, w zakresie reklamy obowiązuje zakaz umieszczania reklam na bocznych ścianach budynków. Stosownie zaś do § 7 pkt 5 lit. e tego planu obowiązuje zakaz lokalizacji na terenie lub instalowania na elewacjach i dachach budynków urządzeń technicznych i reklamowych bez powiązania z formą i detalem architektonicznym budynku. Dalej organ wskazał, że przyjęcie, iż doszło do naruszenia § 5 ust 2 pkt 4 lit. d planu, wynika z ustaleń poczynionych podczas czynności dowodowych przeprowadzonych przez inspektora organu, w tym z charakterystyki spornego nośnika reklamowego, który wobec treści w nim zawartych ma cechy reklamy. Podniósł nadto organ, że sporna reklama nie wiąże zaprezentowanego obrazu reklamowego z formą i detalami architektonicznymi budynku, który ma walory zabytkowe. Stąd też, skoro ww. zapisy planu zagospodarowania przestrzennego stanowią generalną przeszkodę dla zastosowania przez organ nadzoru budowlanego tzw. trybu legalizacyjnego, o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, to w sprawie wystąpiła konieczność zastosowania przepisu art. 51 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego. Wyjaśnił także organ, że stan poprzedni obiektu budowlanego będzie stanem, kiedy na elewacji budynku przy ul. [...] w [...] nie było zamontowanego urządzenia reklamowego.