Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 lipca 2017 r., sygn. III SA/Kr 250/17

Inne

|Sygn. akt III SA/Kr 250/17 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 7 lipca 2017 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Urszula Zięba (spr.), Sędziowie: WSA Piotr Głowacki, WSA Ewa Michna, Protokolant: specjalista Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2017 r., sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w B na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 16 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry - skargę oddala -

Uzasadnienie

Funkcjonariusze Urzędu Celnego w N. w dniu 12 czerwca 2015r. przeprowadzili kontrolę w lokalu "B" w B. w zakresie przestrzegania przez [...]Sp. z o. o. w B.j, przepisów regulujących urządzanie i prowadzenie gier hazardowych. Z protokołu kontroli wynikało, iż w ww. lokalu stwierdzono, że gry urządzane na znajdujących się tam włączonych i gotowych do gry, sześciu należących do Spółki automatach do gier (H. nr [...], H. nr [...], H. nr [...], K. nr [...], H. nr [...], H. nr [...]) były grami na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Mając na uwadze powyższe ustalenia, Naczelnik Urzędu Celnego w N. wszczął z urzędu postępowanie, w wyniku którego, działając w oparciu o art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2015r. poz. 613 ze zm., dalej: "o.p."), w zw. z art. 2 ust. 3-5, art. 6 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 2, ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm. dalej: u.g.h.") - decyzją z dnia 11 października 2016r., nr [...] wymierzył [...] Sp. z o. o. w B., karę pieniężną w wysokości [...] zł za urządzanie gier na sześciu automatach poza kasynem gry. W uzasadnieniu decyzji przytoczono treść przepisów u.g.h., opisano szczegółowo eksperymenty przeprowadzone na ww. automatach i stwierdzono, że gry dostępne na przedmiotowych automatach były grami na urządzeniach elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych. Organizowane były w celach komercyjnych, w których grający miał możliwość uzyskiwania wygranej pieniężnej. Zawierały one element losowości, gdyż wyniki gry były nieprzewidywalne i niezależne od możliwości zręcznościowych gracza, który nie miał realnego wpływu na wynik gry, ponieważ wirtualne bębny z kolorowymi symbolami, obracały się na monitorze z prędkością, która uniemożliwiała rozróżnienie układu symboli. O ilości obrotów i chwili zatrzymania bębnów decydowało oprogramowanie automatów, pełniące funkcję generatora pseudolosowego. Udział gracza sprowadzał się jedynie do wciskania przycisku uruchamiającego grę i obserwowania jej przebiegu. Dla potwierdzenia faktu, że grający miał możliwość uzyskania wygranej pieniężnej, organ wskazał na treść regulaminu dostępnego w lokalu. Dodatkowo, dowodem na potwierdzenie, że automaty wypłacały wygrane pieniężne była dokumentacja finansowo-księgowa "S." z dnia 12 czerwca 2015r., zabezpieczona podczas kontroli. Wskazano nadto, że urządzającym gry na ww. automatach była firma [...] Sp. z o. o. w B. Na wszystkich automatach znajdujących się w lokalu były naklejone kartki z informacją "[...] Sp. z. o. o. Urządzenie gier hazardowych eksploatowane w przedmiotowym lokalu, którego dysponentem jest Spółka [...]z siedzibą w B. przy ul. [...], nr [...]. Całkowitą odpowiedzialność za prowadzenie działalności na przedmiotowym urządzeniu ponosi [...]Sp. z o. o., która przy jego wykorzystaniu prowadzi gry nie objęte regulacją ustawy o grach hazardowych". Organ uznał, że z powyższych informacji bezspornie wynikało, iż urządzającym gry na ww. urządzeniach była ww. Spółka. Zdaniem organu I instancji, bezspornym było również to, że gry na ww. automatach, urządzane były poza kasynem gry, gdyż przedmiotowy lokal nie był kasynem gry w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a u.g.h. W dostępnej bazie KRAG stwierdzono, że Spółka nie posiadała też koncesji na prowadzenie kasyna. W dalszej części uzasadnienia wskazano na kwestie tzw. "potencjalnej techniczności przepisów" i "braku notyfikacji", które wynikały z orzecznictwa związanego z wyrokiem TSUE z dnia 19 lipca 2012r. w sprawach C-213/11, C-214/11 i C-217/11. Szeroko przytoczono treść wyroku SN z dnia 8 stycznia 2014r., sygn. akt IV KK 183/13, podzielając w pełni pogląd tam zawarty o istniejących podstawach prawnych do prowadzenia postępowania w zakresie kar pieniężnych, przewidzianych w u.g.h. Przytoczono także treść postanowienia SN z dnia 28 listopada 2013r., I KZP 15/13. Powołano się na wyrok TK z dnia 11 marca 2015r., P 4/14, w którym Trybunał orzekł, że tryb notyfikacji nie jest elementem krajowej procedury ustawodawczej i stwierdził, że art. 14 ust. 1 i art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. są zgodne z art. 2 w zw. z art. 7, art. 20 i art. 22 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP, a zatem z perspektywy prawa krajowego nie ma obecnie wątpliwości, co do ich obowiązywania. Zacytowano również uzasadnienie wyroku NSA z dnia 25 listopada 2015r., II GSK 183/14, w którym stwierdzono, że nie dość, że art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 u.g.h. nie ma charakteru przepisu technicznego w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, to również związek tego przepisu z art. 14 u.g.h. nie ma charakteru, który zawsze i bezwarunkowo uzasadnia odmowę jego zastosowania, jako podstawy nałożenia kary pieniężnej, ilekroć podmiot urządzający gry na automatach, czyni to poza kasynem gry. Wobec powyższego, organ I instancji stwierdził, że Spółka [...] była urządzającym gry na automatach, podlegających zapisom u.g.h., nie posiadając zezwolenia na prowadzenie kasyna gry, zatem podlegała karze grzywny, jako urządzający gry hazardowe poza kasynem gry w wysokości określonej w decyzji.