Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Gl 96/17

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Suleja-Klimczyk (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędzia WSA Paweł Kornacki, Protokolant st. sekr. sąd. Arkadiusz Kmiotek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi A S.A. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2012 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 3.590,00 złotych (słownie: trzy tysiące pięćset dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej Kolegium lub SKO) działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 - dalej O.p.) - po rozpatrzeniu odwołania spółki A. S.A. z siedzibą w T. (dalej strona lub Spółka) od decyzji Prezydenta Miasta T. z dnia [...] r. Nr [...] wych. [...] w sprawie stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. - utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu SKO wskazało, iż ww. decyzją z dnia [...] r. organ I instancji określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2012 r. w kwocie [...] zł, odmawiając stwierdzenia nadpłaty w związku z korektą deklaracji złożonej przez ww. Spółkę. W odwołaniu od tej decyzji pełnomocnik Spółki wniósł o jej uchylenie w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez ustalenie podstawy opodatkowania w kategorii budynki, według obliczeń odwołującego, w szczególności bez uwzględnienia powierzchni demontowalnych kratownic oraz o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości po uwzględnieniu wyłączenia powierzchni kratownic z podstawy opodatkowania.

Zaskarżonej decyzji pełnomocnik zarzucił naruszenie przepisów postępowania, mogących mieć wpływ na jego wynik, w szczególności art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne zwanej dalej u.p.g.k. w związku z art. 194 § 1 O.p. poprzez niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków dotyczące powierzchni użytkowej budynku i ilości kondygnacji w nim się znajdujących są wiążące dla organu przy wymiarze podatku od nieruchomości. Dodatkowo pełnomocnik zarzucił naruszenie przepisów postępowania tj. art. 180 § 1 i art. 197 § 1 O.p. poprzez zaniechanie powołania biegłego w celu wydania opinii czy demontowalne kratownice znajdujące się w budynku estrów i budynku gliceryny stanowią kondygnację w sytuacji braku definicji tego pojęcia w ustawie podatkowej i wynikłych stąd różnych sposobach interpretacji tego pojęcia. Odwołujący zarzucił również naruszenie prawa materialnego, tj. art. 1a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 1a ust. 1 pkt. 5 u.p.o.l. poprzez błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w sytuacji braku definicji legalnej pojęcia "kondygnacji budynku", której powierzchnia podlega doliczeniu do podstawy opodatkowania w ustawie podatkowej, prawidłowe jest odwoływanie się wyłącznie do ogólnej i wieloznacznej wykładni językowej opartej na potocznym rozumieniu pojęcia kondygnacji czy stropu, podczas gdy zdaniem odwołującego, jest to niewystarczające.