Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Gd 551/17

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść (spr.), Sędzia NSA Sławomir Kozik, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Claudia Kozłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi S. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 19 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 19 września 2016 r., po rozpatrzeniu odwołania S. S. od decyzji Prezydenta Miasta [...] z dnia 18 lipca 2016 r. ustalającej wysokość podatku od nieruchomości za 2016 r., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, że postanowieniem z dnia 12 maja 2016 r. Prezydent Miasta [...] wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia S. S. wymiaru podatku od nieruchomości za 2016 r.

Decyzją z dnia 18 lipca 2016 r. Prezydent Miasta [...] ustalił wymiar podatku od przedmiotowej nieruchomości, stanowiącej własność S. S. prowadzącej działalność gospodarczą związaną m.in. z wynajmem lokali, za 2016 r. na kwotę 30.292,00 zł.

Organ I instancji stanął na stanowisku, że strona złożyła informację w sprawie podatku od nieruchomości na 2015 r., z której wynikało, iż strona zgłasza do opodatkowania podatkiem od nieruchomości przy zastosowaniu najwyższej stawki tylko 125,60 m2 powierzchni gruntu zajętej na prowadzenie działalności gospodarczej oraz 333,58 m2 powierzchni budynku, a pozostała część działki (407,40 m2) i budynku (1.018,23 m2) powinny być traktowane jako przeznaczone do funkcji mieszkalnej i objęte właściwą stawką opodatkowania. Ponadto strona wskazała, że sposób użytkowania nieruchomości nie zmienił się w stosunku do 2015 r.

W odwołaniu od tej decyzji podatniczka podniosła zarzut naruszenia prawa, tj. art. 1a ust. 1 pkt 3 oraz art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 849 ze zm.), powoływanej w dalszej części uzasadnienia jako "u.p.o.l.", poprzez przyjęcie, że jako właściciel przedmiotowej nieruchomości jest zobowiązana do zapłacenia podatku od nieruchomości według stawek najwyższych, podczas gdy jedynie część budynku wykorzystywana jest na cele prowadzonej działalności gospodarczej, a także zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomość znajduje się na obszarze o funkcji mieszkaniowej wielorodzinnej i usługowej. Podniesiono także zarzut naruszenia ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016r. poz. 778), poprzez przyjęcie, że jako obowiązującą zastosowano zmianę funkcji budynku i działki, wprowadzoną przez Wydział Geodezji i Katastru Urzędu Miejskiego w [...] w dniu 13 marca 2015 r., podczas gdy zmiana ta była niedopuszczalna i nie rodziła skutków prawnych, bowiem nadal obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.