Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 maja 2017 r., sygn. I SA/Ol 194/17

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie sędzia WSA Wojciech Czajkowski (sprawozdawca),, sędzia WSA Przemysław Krzykowski, Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 11 maja 2017r. sprawy ze skargi Ł. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej (obecnie Dyrektor Izby Administracji Skarbowej) z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej ustalił ŁS zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r., w wysokości 136.847 zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, iż zostało ono podjęte w oparciu o ustalenia postępowania kontrolnego, z których wynikała różnica w kwocie 182.462 zł, pomiędzy osiągniętymi w 2007 r. przychodami i zgromadzonym przez skarżącego mieniem, a poniesionymi w tym roku wydatkami. Uwzględniając zebrany w toku postępowania materiał dowodowy organ stwierdził, że poniesione przez podatnika w 2007 r. wydatki nie znalazły pokrycia w zgromadzonym mieniu pochodzącym z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Nie przychylił się jednocześnie do argumentacji strony, że źródłem pokrycia wydatków ponoszonych w spornym roku były oszczędności pochodzące z lat poprzedzających 2007 r., oraz kwoty pożyczek udzielonych przez Spółkę A i matkę podatnika, M.S..

W wyniku kontroli instancyjnej, Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia "[...]" utrzymał w mocy opisane powyżej rozstrzygnięcie organu I instancji, powołując jako materialnoprawną podstawę prawną przepisy art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 i 3 oraz art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej jako u.p.d.o.f.) w brzmieniu obowiązującym w 2007 r.. Zwrócił uwagę, że w myśl tych uregulowań, przesłanką ustalenia przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu jest stwierdzenie braku pokrycia poniesionych przez podatnika w roku podatkowym wydatków i wartości zgromadzonego mienia, w mieniu zgromadzonym przed poniesieniem tych wydatków lub zgromadzeniem mienia, pochodzącym z przychodów uprzednio opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania. Organ odwoławczy podniósł, że w wyroku z dnia 29 lipca 2014 r., sygn. P 49/13, Trybunał Konstytucyjny, orzekając o niezgodności przepisu art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. z art. 2 w zw. z art. 84 i art. 217 Konstytucji RP, postanowił, że przepis ten utraci moc obowiązującą z upływem 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku, które nastąpiło 6 sierpnia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1052). Powyższe powoduje, że do dnia utraty mocy obowiązującej, organy podatkowe są obowiązane stosować powyższy przepis art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. (wyroki NSA: z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2689/14, z dnia 13 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2671/14, z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2666/14, z dnia 18 listopada.2014 r., sygn. akt II FSK 2674/14, z dnia 14 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2666/14, z dnia 18 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 2694/14).