Wyrok NSA z dnia 25 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2689/14

Państwa Członkowskie mają swobodę przy uchwalaniu regulacji dotyczących zwrotu podatków pobranych w sposób sprzeczny z prawem wspólnotowym, regulacje te nie mogą jednakże prowadzić do pogorszenia sytuacji podmiotów ubiegających się o taki zwrot w stosunku do podmiotów, dochodzących zwrotu podatków pobranych niezgodnie z przepisami prawa krajowego. Podatnikowi, który ma siedzibę w innym państwie członkowskim powinno przysługiwać prawo do żądania zwrotu nadpłaty na takich samych warunkach jak podatnikowi będącemu rezydentem.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia NSA Bogusław Dauter, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2014 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 8 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Gd 870/12 w sprawie ze skargi W. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 11 czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. R. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku kwotę 2700 (słownie: dwa tysiące siedemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 8 maja 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 870/12 oddalił skargę W. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 11 czerwca 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych.

1.2. Decyzją z dnia 28 czerwca 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. ustalił Skarżącej zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2009 r. w kwocie 58.685,- zł. W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że Skarżąca w 2009 r. poniosła wydatki w łącznej wysokości 96.985,09 zł. W sierpniu 2009 r. podatniczka nabyła samochód osobowy za cenę 80.000,- zł, a na pokrycie wydatków dysponowała środkami w łącznej wysokości 12.555, 43 zł. Organ I instancji uwzględnił wyjaśnienia Skarżącej, że na dzień 1 stycznia 2009 r. posiadała faktyczne oszczędności w gotówce w wysokości 8.000,00 zł. Skarżąca wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia 6 lutego 2012 r. stwierdził że wystąpiły przesłanki o których mowa w art. 230 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm., zwana dalej "Ordynacja podatkowa") i zwrócił sprawę organowi I instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego poprzez zmianę dotychczasowej decyzji, ponieważ w toku postępowania odwoławczego organ rozpatrujący odwołanie stwierdził, że zobowiązanie podatkowe zostało ustalone w wysokości niższej niż to wynika z obowiązujących przepisów prawa podatkowego. W wyniku ponownie przeprowadzonego postępowania podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. decyzją z dnia 16 marca 2012 r., zmienił uprzednio wydaną decyzję z dnia 28 czerwca 2011 r., którą ustalono zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 58.685,00 zł i ustalił Pani R. zobowiązanie podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nie ujawnionych za 2009 rok w kwocie 64.685,00 zł. W decyzji organ podatkowy pierwszej instancji zakwestionował m.in., fakt posiadania jakichkolwiek oszczędności na dzień 1 stycznia 2009 r. przez Skarżącą. Od powyższego rozstrzygnięcia wniesione zostało odwołanie, w którym zarzucono naruszenie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., zwana dalej: "u.p.d.o.f.") a także naruszenie przepisów Ordynacji podatkowej, w szczególności dotyczących zasad prowadzenia postępowania podatkowego i gromadzenia materiału dowodowego. W uzasadnieniu podniesiono m.in., że organ I instancji nie wziął pod uwagę wyjaśnień dotyczących zatrudnienia małżonka Skarżącej, co w konsekwencji doprowadziło do przyjęcia, iż nie osiągał on dochodów pozwalających na zakumulowanie określonych oszczędności. Dalej kwestionując ustalenia organu podatkowego I instancji w części dotyczącej nabycia samochodu osobowego. pełnomocnik Skarżącej podniósł, że podatniczka wielokrotnie wskazywała, że samochód osobowy został zakupiony w całości z oszczędności należących do jej syna, a wynika to wprost z treści przedłożonej umowy zatytułowanej jako umowa zlecenia.