Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. I SA/Ol 202/17

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka,, sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2017r. sprawy ze skarg M. D. i Z. D. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]" nr "[...]", "[...]", "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na lata 2011, 2012, 2013 I. uchyla zaskarżone decyzje; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżących kwotę 2 372 zł (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt dwa złote) na tytułem zwrotu kosztów postepowania sądowego.

Uzasadnienie

M. i Z. D. (dalej powoływani jako "strona", "skarżący") wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargi na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej powoływany m.in. jako "SKO", "Kolegium") z dnia "[...]" r., w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na lata 2011, 2012, i 2013.

Jak wynika z akt sprawy, Prezydent Miasta decyzjami z dnia "[...]", ustalił skarżącym zobowiązania podatkowe w podatku od nieruchomości na lata 2011, 2012, 2013 w wysokości 5.828 zł za każdy rok podatkowy. Ustalając zobowiązania podatkowe organ I instancji przyjął do podstawy opodatkowania podatkiem od nieruchomości, budowle położone w O. przy ul. "[...]". o wartości odpowiednio: 60.000 zł i 231.404,11 zł, związane z prowadzoną przez Z. D. od 18 sierpnia 1987r. działalnością gospodarczą pod firmą ""[...]"". Według ustaleń organów, podatnik jest właścicielem tych obiektów budowlanych - przeznaczonych na cele handlowe, których łączna wartość wynosi 291.404,11 zł. Odwołując się do dowodu z opinii powołanego w sprawie biegłego, organ I instancji stwierdził, że obiekty te nie mogą być uznane za budynki ze względu na fakt, iż zostały wzniesione do przemijającego użytku, co w konsekwencji pozbawia je cechy trwałego związku z gruntem. Choć, jak wskazał organ, obiekty te są powiązane fizycznie z gruntem poprzez fundamenty, co potwierdził biegły w wydanej w sprawie opinii, to jednak wybudowanie ich do przemijającego użytku sprawia, że nie są one związane trwale z gruntem w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 95, poz. 613 ze zm.), dalej jako: "u.p.o.l.". Organ zwrócił uwagę, że w świetle ustaleń postępowania, obiekty budowlane położone w O. przy ul. "[...]"zostały wzniesione na gruncie stanowiącym własność Gminy, którym skarżący dysponują w oparciu o umowę dzierżawy oraz pozwolenie na zajęcie pasa drogowego. Jeżeli przedmiotowym obiektom nie można przypisać cech budynku i nie są one jednocześnie obiektem małej architektury, to należy zakwalifikować je do kategorii budowli, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jeżeli są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.