Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 marca 2017 r., sygn. II SA/Bd 1353/16

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędzia WSA Jarosław Wichrowski (spr.) Protokolant Asystent sędziego Agnieszka Zakrzewska-Wiśniewska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w S. na Uchwałę Rady Miejskiej w B. z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Uchwałą nr XVI/145/2016 z dnia 25 lutego 2016 r. Rada Miejska w Barcinie, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515) oraz art. 11a ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz. U. z 2013 r. poz. 856 ze zm., dalej powoływana również jako ustawa) przyjęła program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Barcin w 2016 roku.

Uchwała ta została zaskarżona przez Prokuratora Rejonowego w Szubinie, który wniósł o stwierdzenie jej nieważności zarzucając jej istotne naruszenie prawa tj.:

1. art. 11a ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 16 ustawy poprzez zapewnienie, z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, w § 1 ust. 2 w Załączniku do zaskarżonej uchwały, miejsca dla zwierząt odebranych na skutek zaniedbań i innych działań określonych w ustawie o ochronie zwierząt, podczas gdy ani przepis art. 11a ust. 1 i ust. 2 ustawy nie dawały upoważnienia do ustanowienia takiego zapewnienia;

2. art. 11a ust. 2 pkt 6 w zw. z art. 4 pkt 16 ustawy poprzez zapewnienie, z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, w § 1 ust. 7 w Załączniku do zaskarżonej uchwały, usypiania zwierząt niebezpiecznie agresywnych oraz chorych, których utrzymanie przy życiu wiązałoby się z cierpieniem tylko w przypadkach określonych w ustawie o ochronie zwierząt po zapadnięciu decyzji o jego uśmierceniu wydanej przez podmiot wskazany w powołanej ustawie, podczas gdy ani art. 11a ust. 1 i ust. 2 ustawy nie dawały upoważnienia do ustanowienia takiego zapewnienia;