Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. I SA/Gl 1287/16

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Kozłowska, Sędziowie WSA Wojciech Organiściak (spr.), Anna Tyszkiewicz-Ziętek, Protokolant Dominika Zabielska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lutego 2017 r. sprawy ze skargi J. J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej SKO lub Kolegium) działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej O.p.) decyzją z dnia [...]r. (Nr [...]) utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta C. z dnia [...]r., (Nr [...].nr ew. [...]) w sprawie ustalenia J. J. (dalej jako strona, podatnik) podatku od nieruchomości na 2011 rok.

Prezentując dotychczasowy przebieg postępowania SKO wskazała, że organ I instancji decyzją z dnia [...]r. ustalił stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2011 w wysokości [...] zł. Opodatkowaniem organ objął nieruchomość zabudowaną położoną w C. przy ul. [...]. Do podstawy opodatkowania organ przyjął: 2503,20 m2 powierzchni budynków pozostałych, dla której zastosował stawkę podatkową 7,06 zł za 1 m2 i 3535 m2 powierzchni gruntów pozostałych opodatkowanych stawką 0,41 zł za 1m2 powierzchni.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik strony, wskazując na ustalenie stanu faktycznego z przekroczeniem zakresu dowodów i okoliczności niezbędnych dla ustalenia stanu sprawy, zarzucał naruszenie: przepisów prawa materialnego art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych z uwagi na jego niezastosowanie i art. 5 ustawy z dnia 23 lipca 2003r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy, tj. art. 120, 121 § 1, 187 § 1 i 3, art. 210 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej, albowiem postępowanie organu podatkowego dotknięte było wadami, które uniemożliwiły prawidłowe ustalenie stanu faktycznego w sprawie.