Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. II SA/Gd 664/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Rusajczyk po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2017 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi J. P. i A. P. na decyzję Wojewody z dnia 9 września 2016 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Wojewody solidarnie na rzecz skarżących J. P. i A. P. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Będąca przedmiotem niniejszej sprawy skarga J. P. i A. P. na decyzję Wojewody z dnia 9 września 2016 r. nr [...] wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

W dniu 3 lipca 2012 r. skarżący złożyli w Urzędzie Miasta wniosek o zatwierdzenie projektu budowlanego i wydanie pozwolenia na budowę dla inwestycji: przebudowa i rozbudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego na budynek mieszkalny jednorodzinny z usługami wraz z przyłączami oraz wewnętrznymi instalacjami i infrastrukturą na terenie działki nr [..], [..] obręb O. w G.

W toku postępowania Prezydent Miasta postanowieniem z 3 sierpnia 2012 r. nałożył na inwestorów obowiązek usunięcia stwierdzonych w projekcie budowlanym nieprawidłowości.

W dniu 25 października 2012 r. inwestorzy uzupełnili w części wymienione w postanowieniu nieprawidłowości. W rezultacie decyzją z dnia 21 listopada 2012 r., Prezydent Miasta odmówił inwestorom zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę, a decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Wojewody z dnia 8 marca 2013 r.

Jednakże Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 27 sierpnia 2013 r., sygn. akt II SA/Gd 353/13, uchylił wydane w sprawie decyzje wskazując, że nie podziela stanowiska orzekających w sprawie organów, jakoby projekt budowlany był niezgodny z planem zagospodarowania w części dotyczącej ustalonych w planie gabarytów tj. szerokości elewacji frontowej, wysokości budynku. Ponadto Sąd uznał za dopuszczalne przekroczenie tylnej linii zabudowy ustalonej w planie miejscowym dla zabudowy mieszkaniowej w zakresie części budynku przeznaczonej na cele usługowe i stwierdził, że plan miejscowy nie zawiera wyraźnego zakazu odprowadzenia wód opadowych do sieci miejskiej, zatem brak jest podstaw do stwierdzenia niezgodności projektu budowlanego z planem w zakresie odprowadzenia wód opadowych. Sąd uznał ponadto za prawidłowe rozwiązanie dotyczące odbioru odpadów, a także ustalenia organu II instancji dotyczące zgodności projektu budowlanego z § 12 rozporządzenia w zakresie dotyczącym usytuowania ściany w odległości mniejszej niż 4 m (montaż luksferów) oraz uznał za nieprawidłowe stanowisko organu I instancji, że w budynku przewidziano 2 lokale użytkowe i 2 lokale mieszkalne, a także wskazał, że organy nie rozważyły i nie wyjaśniły czy i jakie elementy projektu zagospodarowania terenu winny być obligatoryjne w okolicznościach przedmiotowej sprawy i których brak uniemożliwia zatwierdzenie projektu budowlanego.