Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. I SA/Wr 1106/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska, Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Protokolant Starszy specjalista Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi: "A" sp. z o.o. z/s w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za miesiące od kwietnia do grudnia 2011 r. i 2012 r.: oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy orzeczenie Wójta Gminy K. [...] z [...] r. określające "A" Sp. z o.o. z/s w K. zobowiązanie w podatku od nieruchomości za okres od kwietnia do grudnia 2011 i 2012.

Jak wynikało z akt sprawy powołaną na wstępie decyzją Wójt Gminy K. przyjął, że będące własnością skarżącej nieruchomości podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości wg stawki właściwej dla działalności gospodarczej. W uzasadnieniu wskazał, że skarżąca jest właścicielem nieruchomości zabudowanych, położonych w K. przy ul. [...] (w tym gruntów o pow. 6.907 m² i budynków o pow. 1.187 m²). Powierzchnia nieruchomości jest niesporna, inaczej niż ich kwalifikacja podatkowa. Organ podatkowy ustalił, że ww. nieruchomości skarżąca nabyła 17 marca 2011 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem piekarni zaadoptowanym na pralnię oraz pawilonem magazynowym. W toku postępowania organ podatkowy wystąpił właściwych organów nadzoru budowanego o podanie informacji w/s ww. nieruchomości. W odpowiedzi Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego poinformował, że w odniesieniu do spornych obiektów ówczesny ich właściciel - "B" Sp. z o.o. - zgłosił zakończenie robót, ale wobec braku wymaganych dokumentów została wydana decyzja zgłaszającą sprzeciw, co oznacza, że obiekt nie został oddany do użytku. Wskazał też, że skarżąca nie występowała z podobnym wnioskiem. Organ podatkowy stwierdził, że pomimo niedopełnienia ww. formalności, ówczesny właściciel nieruchomości - "B" Sp. z o.o. prowadziła tam działalność gospodarczą świadcząc usługi pralnicze, co potwierdzili przesłuchani na tę okoliczność świadkowie. Organ podatkowy 23 września 2015 r. przeprowadził oględziny nieruchomości stwierdzając, że na posesji znajdują się dwa budynki, w tym główny, w którym znajdują się urządzenia po byłej pralni, w pozostałym obiekcie znajdowały się bezużyteczne urządzenia. Budynki są stale dozorowane, a ich stan nie zagraża bezpieczeństwu. W pomieszczeniach brak ubytków tynków i większych zacieków. Skarżąca kwestionując te tezy przedłożyła ekspertyzę sporządzoną przez mgr D. W. (posiadającą uprawnienia budowlane). Oceniając ten dokument organ podatkowy wskazał, że nie zawiera on wyraźnego wskazania, że sporne budynki są w bardzo złym stanie technicznym uniemożliwiającym ich wykorzystywanie do działalności gospodarczej. Odwołując się do zapisów ekspertyzy podkreślał, że ekspert stwierdził, iż brak remontów doprowadził do dalszej dewastacji obiektów, ale ich konstrukcja nośna pozwala, przy właściwym procesie inwestycyjnym i projektowym, doprowadzić je do stanu używalności. Ponadto budynki wymagają działań naprawczych, ale nie są na tyle zdewastowane, że grożą zawaleniem bądź trwale nie nadają się do użytku. W budynkach nadal znajdują urządzenia i maszyny pralnicze, a zatem można domniemywać, że mogą one służyć działalności gospodarczej np. jako magazyny. Przywołane fakty świadczą o tym, że w sprawie nie wystąpiły podstawy do zastosowania obniżonej stawki podatku w związku z istnieniem tzw. względów technicznych, które należy rozumieć jako okoliczności trwałe, nieusuwalne, niezależne od przedsiębiorcy, uniemożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej. Organ podatkowy zwracał uwagę, że z uwagi na przedmiot działalności skarżącej obejmujący m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami, co oznacza, że w ww. obiektach nie musi być faktycznie prowadzona działalność gospodarcza, wystarczy sam fakt ich posiadania przez przedsiębiorcę. Ponadto nabycie ww. nieruchomości świadczy o woli skarżącej wykorzystywania jej w ramach działalności gospodarczej obejmującej obrót nieruchomościami. Uzasadniając swój pogląd organ podatkowy powołał art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2014 r. poz. 849 ze zm., dalej u.p.o.l.), oraz orzecznictwo sądów administracyjnych dotyczące wykładni pojęcia "względów technicznych" i zasad opodatkowania nieruchomości będących w posiadaniu przedsiębiorcy.