Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 stycznia 2017 r., sygn. II SA/Rz 615/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Piotr Godlewski Protokolant sekretarz sądowy Filip Róg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi K. J. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi KJ jest decyzja Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [.] marca 2016r. nr BP [.] o nałożeniu kary pieniężnej, którą wydano w następujących okolicznościach:

W dniu 18 września 2015 r. funkcjonariusze [.] Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego w [.] w miejscowości MK przeprowadzili kontrolę pojazdu marki Mercedes-Benz o nr rej R [.] kierowanego przez SK. W oparciu o wyniki kontroli zawiadomiono KJ prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą F.H. "A" KJ w H. o wszczęciu postępowania w sprawie naruszenia przepisów o transporcie drogowym.

Decyzją z dnia [.] października 2015 r. nr [.],[.] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w [.] nałożył na KJ karę pieniężną w kwocie 10 000 zł za: wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia (8 000 zł) i nierejestrowanie za pomocą tachografu na wykresówce wskazań w zakresie prędkości pojazdu, aktywności kierowcy i przebytej drogi (5 000 zł). Opisane naruszenia stwierdzono podczas kontroli drogowej, dlatego karę ograniczono do 10 000 zł. W podstawie prawnej powołano art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1414 ze zm.) zwana dalej ustawą.

Z ustaleń faktycznych organu I instancji wynika, że kierujący pojazdem SK wykonywał w imieniu pracodawcy przewóz drogowy artykułów spożywczych na potrzeby własne KJ, gdyż prowadził w jego imieniu handel obwoźny. Przedsiębiorca nie posiadał jednak zaświadczenia potwierdzającego prawo wykonania niezarobkowego przewozu drogowego rzeczy na potrzeby własne oraz licencji na wykonywanie transportu drogowego. W pojeździe znajdowała się również matka KJ, która zajmowała się sprzedażą towarów.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00