Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 2 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Wr 1105/15

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Barbara Ciołek, Sędziowie sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, Protokolant specjalista Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z/s we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2006 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...]r.. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...]r.. nr [...] określającą "A" sp. z o.o. (dalej: spółka/ skarżąca) zobowiązanie w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za grudzień 2006r. w wysokości 7.037 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że powodem wszczęcia postępowania kontrolnego przez organ podatkowy pierwszej instancji w przedmiotowym okresie były ustalenia jakich dokonano w zakresie VAT za poszczególne miesiące 2007r., w szczególności z uwagi na fakt wystąpienia w rozliczeniu VAT za styczeń 2007r. kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym z przeniesienia za grudzień w wysokości 218.879 zł. W toku postępowania kontrolnego ustalono, że spółka w okresie kiedy prowadziła działalność gospodarczą, dokumentowała transakcje handlowe z podmiotami powiązanymi, które zdaniem organu podatkowego pozorowały dokonywanie transakcji. Stwierdzono, że w grudniu 2006r. skarżąca odliczyła podatek naliczony w wysokości 226.270 zł wynikający z trzech faktur VAT wystawionych przez "B" S.A. o numerach: [...] z dnia 29.12.2006r. o treści "usługa zgodnie z umową z dnia 30 grudnia 2005r."; [...] z dnia 29.12.2006r. o treści "płatność zgodnie z umową z dnia 24 marca 2006r."; [...] z dnia 29.12.2006r. o treści "płatność zgodnie z umową z dnia 24 stycznia 2002r.", które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Szczegółowe ustalenia w tym względzie zawarto na stronach 2-31 decyzji organu odwoławczego. Wskazano przede wszystkim, że przedmiotem transakcji były usługi niematerialne na wykonanie, których brak jest bezpośrednich dowodów u nabywcy i dostawcy, całokształt zaś okoliczności działalności spółki oraz jej kontrahenta wskazuje, że transakcje pomiędzy nimi miały inny przebieg niż wskazywały faktury VAT. Obie spółki kształtowały miedzy sobą stosunki cywilnoprawne w taki sposób aby nie zapłacić w rzeczywistości żadnego podatku, co sprowadzało się tworzenia fikcji. Ponadto, zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji zebrany w sprawie materiał dowodowy świadczy o powiązaniach majątkowych i osobowych pomiędzy "B" SA i spółką. Działalność "B" skoncentrowana była jedynie na obsłudze skarżącej, gdyż tylko w grudniu 2006r. łączna sprzedaż na rzecz strony wyniosła 99,98% całości udokumentowanej w tym miesiącu sprzedaży. Dodatkowo uznano, że "B" posiada cechy charakterystyczne dla podmiotu nieistniejącego, który pomimo formalnych pozorów istnienia (zarejestrowany, składał deklaracje podatkowe), to jednak w rzeczywistości nie uczestniczył w obrocie prawnym i gospodarczym. Potwierdzone to już zostało w trakcie kontroli podatkowych prowadzonych przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. [...] i wydanych przez ten organ decyzji podatkowych. Realnie działającym w obrocie gospodarczym jest skarżąca a "B" istniał jedynie poprzez umiejętne kreowanie obiegu dokumentów pomiędzy podmiotami, w których osobą wiążącą był T. G.. Podkreślono też, że w toku postępowania kontrolnego organ podatkowy pierwszej instancji napotykał na ciągłe utrudnienia ze strony prokurenta skarżącej T. G., który nie składał w terminach wyznaczonych wyjaśnień, nie dostarczał dokumentów także prezes spółki A. G. nie brała czynnego udziału w postępowaniu kontrolnym. W konsekwencji w powołanej na wstępie decyzji organ podatkowy pierwszej instancji pozbawił skarżącą prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) uznając, że sporne faktury nie dokumentowały żadnej faktycznej czynności, a ich jedyną funkcją było "kreowanie" podatku naliczonego u skarżącej.