Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 grudnia 2016 r., sygn. III SA/Kr 906/16

Gry losowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Pasternak (spr.) Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Ewa Michna Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 6 kwietnia 2016 r. nr [....] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 2015 r. ([...]) Naczelnik Urzędu Celnego wymierzył spółce A sp. z o.o. karę pieniężną w wysokości 12.000 zł z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry. Decyzja ta jest ostateczna.

Pismem opatrzonym data 2 listopada 2015 r. spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji.

Wedle spółki zaskarżona decyzja rażąco narusza art. 89 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych, z uwagi na ich błędne zastosowanie w kwestionowanej decyzji i tym samym nałożenie na Spółkę kary pieniężnej, podczas gdy powołany przepis, wespół z zakazem z art. 14 ust. 1 ww. ustawy współtworzy "regulację techniczną" w rozumieniu dyrektywy 908/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 2 czerwca 1998 ustanawiającego procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. U. UE.L98.204.307 ze zm.). W konsekwencji, w braku notyfikacji przepis ten nie może być stosowany, zaś postępowanie w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej powinno zostać umorzone.

Decyzją z dnia [...] 2015 r. ([...]) na podstawie art. 248 § 3 w zw. z art. 247 §1 pkt 3 ordynacji podatkowej w zw. z art. 8 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r., poz. 612 ze zm.) Dyrektor Izby Celnej odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji.

Wskazał organ, że materialną podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowiły m.in. zakwestionowane przez pełnomocnika art. 6 i art. 14 ust. 1 oraz art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy o grach hazardowych. Uzasadnienie wniosku oparte zostało na tezie, że przepisy te stanowią regulację techniczną w rozumieniu dyrektywy nr 98/34/WE, skutkiem czego winne być - wraz z innymi przepisami ustawy - notyfikowane Komisji Europejskiej. Ustawa o grach hazardowych jest aktem prawnym powszechnie obowiązującym w Polsce, co oznacza, że organy podatkowe nie mogą odmówić jej stosowania, tak długo, dopóki ustawa ta nie utraci mocy obowiązującej, bądź uprawnione organy nie stwierdzą niezgodności tego aktu prawnego z Konstytucją RP lub normami prawa międzynarodowego. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego Rzeczypospolitej Polskiej, zakwestionowane przepisy mogą być niestosowane dopiero wtedy, gdy Trybunał wydał wyrok usuwający te przepisy z porządku prawnego, stwierdzając ich niekonstytucyjność.