Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 listopada 2016 r., sygn. II SA/Lu 731/16

Nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Dudek, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia NSA Witold Falczyński, Protokolant Starszy asystent sędziego Agnieszka Wąsikowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 listopada 2016 r. sprawy ze skargi E. M. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] 2016 r. nr [...] w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2016 r., znak: [...], Wojewoda, po rozpoznaniu odwołania E. M. (dalej także: skarżący), utrzymał w mocy decyzję Starosty L. z dnia [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], w sprawie zwrotu nieruchomości nabytej aktem notarialnym z dnia [...] grudnia 1986 r. rep. A nr [...], położonej w L. w pobliżu ul. [...] i ul. [...], oznaczonej uprzednio jako działki nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podkreślił, że po ponownym przeprowadzeniu postępowania organ pierwszej instancji opisaną decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r. odmówił zwrotu opisanej nieruchomości - w części wykazanej w dokumentacji geodezyjno-prawnej zarejestrowanej w Miejskim Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w L. pod nr [...] jako projektowane działki nr [...], [...] i [...]. Organ podkreślił, że stan zagospodarowania tej nieruchomości nie uzasadniał jej zwrotu, albowiem znajdujące się na niej elementy infrastruktury osiedlowej oraz zieleń są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania osiedla mieszkaniowego. Jednocześnie organ ten umorzył - jak bezprzedmiotowe - postępowanie w pozostałym zakresie, to jest w części obejmującej działki nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...] - wobec cofnięcia wniosku w tym zakresie przez strony.

Rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym Wojewoda podzielił w całości stanowisko organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podkreślił, że przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie wykazało, że objęta wnioskiem o zwrot nieruchomość nie stała się zbędna na cel, na jaki została wykupiona - w trybie przepisów o wywłaszczeniu nieruchomości, a tym samym, że nie zostały spełnione przesłanki zawarte w art. 136 ust. 3 i art. 137 ustawy z dnia o gospodarce nieruchomościami. Organ wskazał, że opisana nieruchomość, po dacie jej nabycia i aż do chwili obecnej, wykorzystywana jest jako teren zielony. Zdaniem organu odwoławczego, zagospodarowanie tego terenu pod zieleń osiedlową mieści się w pojęciu celu wywłaszczenia, jakim była budowa osiedla mieszkaniowego, które to osiedle oprócz domów mieszkalnych powinno posiadać również infrastrukturę, w tym tereny zielone. Wprawdzie, jak wykazało postępowanie, na części wywłaszczonej nieruchomości nie wybudowano żadnego obiektu kubaturowego, lecz jedynie tereny zielone, nie spowodowało to jednak zmiany celu wywłaszczenia. Wojewoda wskazał na potrzebę rozróżnienia "zmiany" celu wywłaszczenia od "modyfikacji lokalizacji inwestycji". Zmiana to jakościowa zmiana lokalizacji, polegająca na zmianie charakteru celu, a o modyfikacji można mówić wtedy, kiedy mieści się ona w celu uzasadniającym wywłaszczenie - budowie osiedla mieszkaniowego. W ocenie organu, o zmianie celu wywłaszczenia można zatem mówić tylko w przypadku, gdy następuje zmiana funkcji wywłaszczonego terenu i ma ona charakter trwały, przykładowo gdy wywłaszczenie nastąpiło pod budowę obwodnicy drogowej, a następnie przeznaczono nieruchomość wywłaszczoną pod budowę budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Objęty wnioskiem grunt leży na obszarze osiedla mieszkaniowego, w bezpośrednim sąsiedztwie budynków mieszkalnych i stanowi teren zielony, pełniąc funkcję rekreacyjną. Oczywistym jest zatem, że w obrębie terenów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne muszą występować inne poza budynkami mieszkalnymi obiekty m.in. trawniki (zieleńce).