Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 października 2016 r., sygn. III SA/Wa 2666/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Marta Waksmundzka - Karasińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Ewa Radziszewska - Krupa, sędzia WSA Beata Sobocha, Protokolant p.o. referenta stażysty Michał Strzałkowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2016 r. sprawy ze skargi G. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności byłego członka zarządu wraz z drugim członkiem zarządu oraz spółką za zaległości podatkowe spółki w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] kwietnia 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił "S. " Sp. z o.o zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2008 r.

Decyzją z [...] sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy ww. decyzję organu I instancji.

W dniu [...] grudnia 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w W. orzekł o solidarnej odpowiedzialności podatkowej Pana G. J. (dalej - "Skarżący"), byłego członka zarządu "S. " sp. z o.o. solidarnie z Panem M. S. oraz z "S. " sp. z o.o. za zaległość tej spółki w podatku od towarów i usług za grudzień 2008 r. w kwocie 81.118.00 zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę w kwocie 55.165.00 zł (obliczonymi na dzień wydania decyzji) oraz kosztami egzekucyjnymi w kwocie 8.052,50 zł.

Od powyższej decyzji Skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika złożył odwołanie, w którym zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego oraz postępowania, tj.:

- art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez jego błędną interpretację i zastosowanie,

- art. 116 § 1 lit. b) Ordynacji podatkowej, przez błędną jego wykładnię i w efekcie błędne ustalenie przez organ podatkowy I instancji niezaistnienia przesłanek braku winy Skarżącego w niezgłoszeniu wniosku o upadłość,

- art. 188, art. 121 § 1, art. 122, art. 187 § 1, art. 191 Ordynacji podatkowej, polegające na niezebraniu i nierozpatrzeniu w sposób wyczerpujący materiału dowodowego oraz nieuwzględnieniu żądań strony dotyczących przeprowadzenia dowodów, których przedmiotem były okoliczności mające istotne znaczenie dla sprawy, w szczególności w zakresie wyjaśnienia wszystkich kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, w tym przede wszystkich tych decydujących o przesłankach uwolnienia się od odpowiedzialności osoby trzeciej, jak też "wybiórcze" dokonanie oceny nie w pełni zgromadzonego materiału dowodowego.