Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 października 2016 r., sygn. I SA/Lu 267/16

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca) Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 października 2016 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołania A. P. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] odmawiającej stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] ustalającej podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2010 r. - utrzymał w mocy decyzję wydaną w pierwszej instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz z akt sprawy wynika, że A. P. wnioskiem z dnia [...] września 2015 r. wystąpiła, na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] ustalającej podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach za 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] odmówił stwierdzenia nieważności ww decyzji. W ocenie organu podatkowego w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły żadne przesłanki, określone w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej, w tym rażące naruszenie prawa, skutkujące stwierdzeniem nieważności decyzji ostatecznej z dnia [...].

W odwołaniu od powyższej decyzji podatniczka wnosząc o uchylenie jej w całości i stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Skarbowego, podniosła zarzuty naruszenia przepisów: art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej przez niewłaściwą wykładnię terminu "rażące naruszenie prawa" oraz niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że decyzja ostateczna nie została wydana z rażącym naruszeniem art. 6 ust. 1 i art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80, poz. 350, ze zm.), zwanej dalej u.p.d.f. przez zaakceptowanie decyzji ustalającej jednemu małżonkowi łączny zamiast odrębnego podatku dochodowego z nieujawnionych źródeł oraz przez zaakceptowanie decyzji ustalającej tylko jednemu małżonkowi zobowiązanie z tytułu nieujawnionych źródeł.