Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 września 2016 r., sygn. I SA/Wr 485/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Henryka Łysikowska (sprawozdawca), Sędziowie: sędzia WSA Zbigniew Łoboda, sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant: starszy specjalista Katarzyna Motyl, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2016 r. w Wydziale I sprawy ze skargi A S.A. we W. na indywidualną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych I. uchyla zaskarżoną interpretację; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. działającego w imieniu Ministra Finansów na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w K. (dalej: organ podatkowy) wydana na rzecz A S.A. we W. (dalej: strona skarżąca, wnioskodawca) z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odstępnego zapłaconego przez podatnika z tytułu wcześniejszego wypowiedzenia umowy najmu.

We wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej, dotyczącego zaistniałego stanu faktycznego, podano, że wnioskodawca jest instytucją finansową, prowadzącą działalność bankową w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Działalność ta jest prowadzona za pośrednictwem rozbudowanej sieci kilkuset oddziałów i placówek rozlokowanych na terytorium całego kraju. Znaczna część oddziałów strony usytuowana jest w lokalach, które strona wynajmuje od innych podmiotów np. w budynkach biurowych, w centrach handlowych, częściach użytkowych budynków położonych w centrach miast. Z uwagi na zmienną sytuację makroekonomiczną w gospodarce, strona niejednokrotnie musi analizować opłacalność prowadzenia działalności w poszczególnych lokalizacjach w celu minimalizowania ewentualnych strat. Skutkiem tego stwierdzono, że dalsze prowadzenie działalności gospodarczej w niektórych spośród lokalizacji, straciło uzasadnienie ekonomiczne, gdyż wydatki związane z utrzymaniem działalności w tych placówkach przekraczają uzyskiwane przychody. W tej sytuacji zasadne jest wycofanie się z niektórych lokalizacji, gdyż pozwoli to na przesunięcie środków przeznaczonych na bieżące funkcjonowanie nierentownych lokali na inne cele związane z funkcjonowaniem strony. Wycofanie się z nierentownych lokalizacji nie zawsze wiąże się z otwarciem nowych, w innym miejscu. Z tych powodów strona decyduje się na odstąpienie od umów najmu zawartych z właścicielami lokali, w których znajdują się nierentowne oddziały. Rozwiązanie umowy najmu przed upływem przewidzianego w umowie okresu najmu następuje polubownie, w następstwie zawartego porozumienia. Zgodnie z takim porozumieniem, wynajmujący w zamian za zgodę na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, żąda zapłaty świadczenia pieniężnego, nazywanego m.in. jako odstępne, odszkodowanie, kara umowna bądź wynagrodzenie tytułu rozwiązania umowy najmu.