Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 22 września 2016 r., sygn. II SA/Sz 516/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj (spr.),, Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Białas-Gołąb, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody Zachodniopomorskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Karlinie z dnia 24 stycznia 2003 r. nr V/35/03 w przedmiocie wysokości minimalnych stawek czynszu za najem, dzierżawę gruntów i obiektów budowlanych stanowiących własność Gminy Karlino I. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydania z naruszeniem prawa, II. zasądza od Gminy Karlino na rzecz Wojewody Zachodniopomorskiego kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Rada Miejska działając na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.), podjęła w dniu 24 stycznia 2003 r. uchwałę nr V/35/03 w sprawie wysokości minimalnych stawek czynszu za najem, dzierżawę gruntów i obiektów budowlanych stanowiących własność Gminy Karlino.

W treści § 1 tej uchwały ustalone zostały minimalne stawki czynszu za najem lub dzierżawę stanowiących własność Gminy gruntów rolnych, obiektów budowlanych i ich części, gruntów wykorzystywanych rolniczo. Z kolei w § 3 tej uchwały określono wysokość odszkodowania za bezumowne zajęcie gruntu stanowiącego własność Gminy (jako 300 % stawki ustalonej tą uchwałą).

Powyższa uchwała nie została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Zachodniopomorskiego.

Działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r., poz. 446), Wojewoda pismem z dnia 11 kwietnia 2016 r. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Karlinie nr V/35/03 z dnia 24 stycznia 2003, żądając stwierdzenia jej nieważności w całości. Podniósł, że Rada jako podstawę prawną uchwały wskazała art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, który zawiera jedynie "ogólne domniemanie, wskazujące na uprawnienie rady do załatwiana spraw z zakresu administracji publicznej, które nie są zastrzeżone dla innych organów". Nie może on stanowić zatem samodzielnej podstawy podjęcia uchwały, ponieważ uzupełnia jedynie szczegółowe upoważnienie, które musi wynikać z przepisu rangi ustawowej, przy czym upoważnienie to musi być wyraźne, a nie tylko pośrednio wynikające z ustawy.