Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 września 2016 r., sygn. II SA/Ke 350/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.),, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2016 r. sprawy ze skargi P. C. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie kary porządkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z [...], działając na podstawie art. 220 § 2, art. 233 § 1 pkt 1, w związku z art. 239 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.), dalej "O.p." po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego z [...], w przedmiocie nałożenia kary porządkowej w wysokości 800,00 zł, w związku z bezzasadnym brakiem odpowiedzi na wezwanie z [...], utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy podał, że pismem z dnia [...] wezwano P.C. do przedłożenia dokumentów w postacie wszystkich udzielonych pełnomocnictw potwierdzających jego umocowanie do prowadzenia spraw spółki B. w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W jego pouczeniu wskazano m.in., iż świadek, który mimo prawidłowego wezwania organu podatkowego bezzasadnie odmówił udziału w innej czynności, może zostać ukarany karą porządkową do 2800,00 zł.

W odpowiedzi na to wezwanie pełnomocnik strony podał, iż nie znajduje jakiejkolwiek możliwości współpracy oraz pomocy organowi w postępowaniu prowadzonym w celu bezprawnego jej szykanowania i jej legalnej działalności gospodarczej. Powyższe działania kwalifikowane są w doktrynie jako urzędnicze przestępstwo niedopełnienia prawnego obowiązku odmowy stosowania przepisu technicznego nienotyfikowanego w Komisji Europejskiej.

Odnosząc się do powyższego, organ I instancji wyjaśnił, iż do jego kompetencji nie należy badanie aktów normatywnych pod względem ich zgodności z umową międzynarodową czy ustawą zasadniczą. Tylko Trybunał Konstytucyjny jest kompetentnym organem do stwierdzenia naruszenia trybu ustawodawczego i uchylenia z tego powodu wadliwej ustawy. Ponadto jak wynika z orzeczeń sądów administracyjnych, sądy te nie podzielają zarzutów dotyczących uznania przepisów ustawy o grach hazardowych za przepisy techniczne.